UNUTAMADIĞIM

Tanışma Yemeği

**************

Bekliyoruz öylece hepimiz her şeyin olmasını bekliyoruz bir şeyler olmasını güzel seyler olmasını bazı şeylerin düzelmesini bekliyoruz.Harekete geçmiyoruz istediklerimiz,hayallerimiz için...

Kerem'den

Hepsi bende kalıyorlar gece herkes uyuyunca oturuyorum. Başım yine ağrımaya başlayınca sigarama uzanıyorum.Çok geçmeden tıkırtı geliyor.

-Ozan sen misin ?

-Yok benim

Diyerek gelip oturuyor yanıma Bulut

-Yine bir sürü sigara içmişsin.

-Biraz baş ağrım var.

-Bunun baş ağrısıyla alakası yok Kerem

Sessiz kalıyorum sadece . Karanlıkta oturuyoruz tekrar lafa giriyor.

-Kerem bir derdin var kardeşim biliyorum ama anlatmayacaksın, neden anlatmıyorsun bilmiyorum , birşeyler tahmin ediyorum ne olduğu hakkında ama üzülüyorum Kerem her gece bir sürü sigara içiyorsun, bazen gece yarılarına kadar uyumuyorsun, çok yemek yemiyorsun hatta o kadar az yiyorsun ki geçen biraz odanı karıştırdım özür dilerim ama komidinin çekmecesindeki haplarını gördüm.Kerem bu sıralar iyi değilsin biliyorum anlat kerem bana arkadaşınım ben senin.

Hâlâ susuyorum yeni bir sigara yakıyorum.Ne anlatabilirim ki sana. Nasıl anlatabilirim tüm olanlar.En sonunda elimden sigarayı çekip alıyor.

-Tamam anlatmayacaksın iyi o zaman en azından şu şeyi içme ve uyu artık.

Bu çocuk en son sarhoştu.Belki de bana öyle geldi.Yattığımda fazla durmadan kalkıp gitti.
Bugün Aryayla olanlar yeterince düşündürücü ve kafa karıştırıcı zaten.Artık daha fazla da düşünmek istemiyorum.

Kendimi huzursuz uykunun kollarına bırakıyorum.Arya beliriyor karşımda o kadar güzel gülümsüyor ki sanki hiçbir şey olmamış beni terk edip gitmemiş gibi.Sanki hala beni seviyormuş gibi.Yaklaşıyorum yavaş yavaş.Yanlış bir hareket yapsam yok olacakmış gibi ürkek adımlarla ilerliyorum.

-Kerem

-Herşey gerçek ama herkesin gerçeği bir değildir diyor.Tam ona doğru koşuyorum.

Gözlerimi hızla açıyorum.Nefes alıp veriyorum.Yine aynı cümle.Pencereyi açıyorum.Soğuk havayı çekiyorum içime aklıma Aryayla olan anımız geliyor.

Uludağ'a tatile gitmiştik.Gece uyandığımda Arya odada yoktu.Pencereyi açıp dışarı baktığımda montsuz bir şekilde karların arasında dikildiğini gördüm.Montumu giyip Arya'nın montunu elime alıp dışarı çıktım. Yanına gittiğimde montu hızla omuzlarına bıraktım.

-Ne yapıyorsun Arya gece gece montsuz bu soğukta

Bana bakmadan boğuk sesiyle

-Soğuğu hissedebilmelisin ki ciğerlerine kadar kötü günleri atlatabilesin dedi.

Sarılıp göğsüme yasladım.Üşümeye başladığımda içeri girdik.Aryaydı bu neyi ne zaman yapacağı, ne söyleyeceği belli olmazdı.Böyle sözler söylemeyi okumayı şiiri severdi.Bana hiçbir zaman garip gelmemişti bu tavırları.Çünkü zaten garip davranırdı çoğu zaman en azından bize göre.

Şimdi ise kuşkulanıyordum eskiden yaptığı herşeyden bana bir mesaj mı veriyordu acaba ben mi anlayamamıştım bilmiyorum.Koltuğa uzanıyorum gözlerim yorgunluktan kapanmaya başlıyor.Sabah seslerle açıyorum gözlerimi kahvaltı hazırlamışlar herkes uyanık sadece Bulut yok.Ozan başıma dikilmiş