UNUTAMADIĞIM

Evimiz

*************

Kendimizi kaybettiğimizi hayatı kaybettiğimizi sanarız bazen. Sonucun ne olacağını tahmin ederiz ve kendimizi akısa bırakırız. Fakat önemli olan varacağımız sonuçlardır.

Sesler duymaya başlıyorum kendimi boşlukta bulmadığımı fark ediyorum.Ne yani ben uçurumdan düşüyordum en son. Gözlerimi yarım yamalak açtığımda ağlayan Arden'i görebiliyorum.

"Derin seni kaybedeceğim sandım ne yapıyorsun ?"

Soru sormuyor daha çok bana isyan ediyor gibi.
Seni kaybedemem diyerek sıkıca sarılıyor göğsüne bastırıyor ben ise hareketsizce duruyorum. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Nasıl derim intihar etmiyordum düşüyordum diye.Gözlerinden yaşlar akarken tebessümle bana bakıyor.Ben ise kendimi boşluğa bırakıyorum, karanlığa beni çeken yalnızlığa.Galiba gerçekten ölüyorum.

Murat Vural'ın şiirini tekrarlıyorum yavaşça

Ölmeyecek miyim günün birinde
Toprağa karışmayacak mı aciz bedenimde
İsterim ki , gittiğimde dünya denilen handan ;çiçekler açsın toprağımda , kuşlar ötüşsün üzerimde.

Ölümün nasıl bir his olduğunu tatmaya başlıyor muyum yoksa bu his hayatta kalma hissi mi tam olarak anlayamıyorum.Ne kadar zaman geçiyor bilmiyorum ama gözlerimi zorluyorum hayatta olduğumu anlıyorum konuşmalar duyuyorum belli belirsiz.

"Bakın Cihan Bey biz hastaneye yatışını yapalım  evde biriniz gözden kaçırabilir ilaçlarını bir de bu durum da  ilk değilmiş galiba kendine zarar verirse. Iyileşmeye başladığında tedaviye gidip gelmeli ya da evde devam edilir ama şimdi hastanede kalmaktan başka çaresi yok."

Hayır ben kendime zarar vermek istemedim demek istiyorum ama ne ağzımı ne de gözlerimi açamıyorum.

"En azından biraz müsade edin burda kalsın sonra da size tedaviler için hemşireler yollayacağım Deniz'in de yanında olduğundan emin olmalıyım o da büyük bir yıkım yaşadı ama onunla olmalı.İlaçları çok ağır belki bir süre zor konuşacak hareketleri sınırlanacak hatırlayamadığı ayrıntılar olacak .Yine de hastane süreci sağlığı açısından ev süreci de psikolojisi açısından önemli olacak bunu bilin."

"Peki istedikleriniz yapılacak son durumu nasıl ? Bu ilaçlar onu iyi yapacak mı ? Tedavisi nasıl olacak ? "

"Genel durum olarak çok kötü diyemem ama vücudu çok dirençsiz tek psikolojik olduğunu zannetmiyorum çıkmadan kan testi yaptıracağım başka bir doktor değerlerine bakıp vücudunun neye ihtiyacı olduğunu size iletecek.Dediklerini yaparsanız ve ilaçlarını alırsa çok geçmeden sağlıklı yaşamına dönebilecektir.Yalnız bırakmayın onu morali düzgün olursa çok kısa sürede atlatır bunu unutmayın onla çok iyi ilgilenmeniz gerekiyor."

"Sağolun hepsini yapacağız ama dediğiniz belirtiler kafamı karıştırıyor bunlar olacaksa nasıl mutlu olacak ve daha iyi hissedecek. "

"Bu yüzden bu tedavi süreci çok zor zaten his kaybı onu çok mutsuz edecektir olabildiğince ona bunun eksikliğini hissettirmemeniz gerek."

"Peki sağolun her şey için.Ne zaman taburcu edebiliriz?"

-Bu gece kalsın test için . Sonra da kendi doktoruyla konuşursunuz."

Yavaşça gözlerimi açıyorum.Ses çıkaramıyorum beni görmüyorlar konuşma bitince doktor bana yöneliyor.

-Arya uyanmışsınn evet bak bakalım ışığı takip et.
Gözüme tuttuğu ışığı zorlukla takip ediyorum.
-Peki nasıl hissediyorsun?

-Ço kk yor gun

-Tamam bu normal yanına arkadaşlarını almamı ister misin diye sorunca hiçbir şey söylemiyorum.