Arayış~Tom Marvolo Riddle

Papatya Bölüm 16

Çok seviyorum❤️💙❤️

{Athena Elladora Malfoy}

Bir güne daha başlamıştım. Doğmuştu güneşim. İçimde garip bir şeyler vardı. Havanın güzel oluşu mutlu etmeye yetiyordu.

Tek sorun Marvolo'nun pek iyi olmamasıydı. Kolundaki kesik derin değildi. Dikişe ihtiyaç yoktu. Ama onu zorluyordu.

{***}

Sabah gözlerimi açıp etrafıma baktım. Diademi ele geçirdiğimiz akşamın sabahındaydık. Kalkıp kahvaltı ettim ve Marvolo için bir tepsi hazırladım. Bir süre için çok fazla hareket onun için iyi olmayabilirdi.

O sırada Marvolo'nun uyandığını görüp elimde tepsiyle yanına gittim. Yeşil gözleri yine etrafa bakıyordu. Yüzümde durdular ve ben hafifçe elimin titrediğini hissettim. Tepsiyi komidinine koydum ve kolundaki sargıya baktım. Çok fazla kanamamıştı ama değiştirsem iyi olacak gibiydi.

Ben sargıyı değiştirirken ikimizin ağzından da tek kelime çıkmadı. Neden bilmiyorum ama garip ve gerici bir sessizliğin içerisindeydik. Ben sargıyı tekrar sardığımda da konuşmadık. Sadece önüne tepsiyi aldı ve sağ eliyle acemice yemeye çalıştı. O an fark ettim ki sağ elini pek fazla kontrol edemiyordu. Titreyip duruyordu.

(Yazardan:tom riddle ın solak olup olmadığını araştırdım ve ulaştığım şeyler şunlar. Solaklık büyücülük dünyasında şaşılacak derecede nadir görülürmüş ve genelde solaklar kara büyücüler olurmuş. Tom Riddle da solakmış. Ve el titreme mevzusuna gelirsek. Bu bütün solaklarda mı böyle bilmiyorum ama sağlaklar sol ellerini yine de iyi kullanabilirken benim sağ elimdeki kontrolüm çok az. Ne zaman sağ elimle bir şey taşısam titriyor ve döküyorum. Ve sağ elimle klavye kullanamıyorum. Büyük bir klavye olmadıkça doğru harflere denk gelmiyor. Solaklar, bu evrensel bir solak özelliği mi yoksa bi bende bi oluyor?)

Yine de kendi haline bıraktım ve arkamı dönüp oturdum. Bi' insan niye durduk yere küserdi ki? Küsmemiştik bile, neden konuşmuyorduk? Anlamamıştım. Bu çok saçmaydı. Belki de benden bıkmıştı. Haftalardır aynı odada kaldığı kızdan bıkması normaldi. Beredeyse her dakika yanımdaydı. Bu onu sıkıyor muydu? Belki de hiç yalnız kalamamak onu sinirlendiriyordu. Karar verdim. Bu gün yürüyüşe çıkacak ve onu biraz yalnız bırakacaktım. Kendi halinde takılmak onun da hakkıydı.

Takvime baktım: 12 ağustos.

Okulların açılmasına 18 gün vardı. ve dışarıda yılın en sakin yaz günü yaşanıyordu. Biraz yürümeye çıkmanın hiç mahsuru olmazdı. Bunu düşünecektim. Marvolo'ya baktım. Yine de yalnız kalmak için iyileşmesini bekleyecektim. Bu halde onu yalnız bırakamazdım.

Beş-altı gün sonra Marvolo'nun kolu neredeyse tamamen iyileşmişti. Ve bu arada iyileşmişken hortkuluğu yok etmiştik. Ve bi sabah yanına gidip oturdum. Kitap okuyordu.

"Marvolo"

"Hmm"

"Ben dışarı çıkıyorum."

Kafasını hızlıca kaldırıp bana baktı.

"Ne demek dışarı çıkıyorum?"

"Yürüyüşe çıkıyorum."

"Şu an bizi arayan dev bir büyücü örgütü varken sen öylece dışarı mı çıkıyorsun yani?"

"Muggle dünyasındayız Marvolo. Hem zaten azıcık yürüyüp geleceğim."

"Olmaz Athena"

Sinir olmuştum.