Arayış~Tom Marvolo Riddle

Gölet Bölüm 18

Çok güzel bir şarkı bence❤️💙❤️

{Athena Elladora Malfoy}

Son dört-beş gündür ağır yaramdan dolayı çok ağrı çekiyordum. Ağrı azaltıcı iksir almamış olmam çok büyük bir aptallıktı ve ben bunu acı spazmlarım sırasında akan gözyaşlarımla ödüyordum. Canımın bu derece yanması sonucu Marvolo nefret etmesine rağmen muggle kentine inmiş ve benim için ağrı kesici ilaç almıştı. İksir kadar işe yaramasa da birazcık hafifletmişti.

Dikişlerimin yenilenmesi gerekmemişti. Bunun için fazlasıyla sevinçliydim. Eğer bir kez daha aynı acıya katlanmam gerekseydi dayanamazdım.

Ayrıca Marvolo hayatta kalmamın bir mucize olduğunu söylemişti. Bıçak tam da karın boşluğuma denk gelmiş,herhangi bir iç organıma dokunmamıştı. Marvolo'ysa bana sürekli

"Sana dışarı çıkmamanı söylemiştim ama sen beni dinlemedin. Az daha bu yüzden ölüyordun."

demeyi alışkanlık edinmişti. Hayır yani annem beni bu kadar azarlamadı. Buna ne oluyorsa.

Ve şimdi çadırda yanımda uyuyordu. Araya dizdiği yastıklara baktım. İki gün önce uyurken eli yarama çarptığında ve ben gecenin ortasında acıdan dakikalarca ağladığımda dizmişti o yastıkları. O gece benden binlerce kez özür dilemiş,yarama sardığı sargıyı değiştirmiş ve benim sonunu getirmeyi zor başardığım gözyaşlarım kesildiğinde de birkaç damla akmıştı gözlerinden. Saklamaya çalışmıştı ama ben görmüştüm.

Aramızdaki yastıklara bakıp son bir kaç günü böyle gözlerimin önünden geçirdim. Sonra yavaşça gözlerimin kapandığını hatırlıyorum.

{***}

Gözlerimi açtım ve karşımda uyuyan Marvolo'yu görmek için yastıkları kenara çektim. Yine çok güzel uyuyordu. Parmaklarımı yanağına koyup okşadım. Uyanmadı. Ben de o uyanmayınca avuç içimi yanağına yasladım. Yüzü her zamanki gibi sıcacıktı. Bir süre daha böyle onu izledim. Kıpırdanmaya ve göz kapakları titreşmeye başladığında usulca elimi çektim. Belki de rahatsız olmuştu. Sonra gözleri açıldı ve yemyeşil gözleriyle bana bakıp gülümsedi.

"Günaydın."

"Günaydın Marvolo"

Sonra ayağa kalkıp çadırdan çıktı. Ben de o çıktıktan sonra yerinde doğrulup doğrulamayacağıma bakmak için dirseklerimden destek alarak kendimi kaldırmaya çalıştım. Karnımda oluşan acı krampıyla tekrardan bulunduğum yere uzandım. Kendi başıma hareket edebilecek kadar iyileşmemiştim. Marvolo kafasını çadırdan içeri uzattı.

"Biraz dışarı çıkmak ister misin?"

Başımı olumlu anlamda salladım. Sonra çok çok yavaşça tekrar doğrulmaya çalıştım. Marvolo beni yavaşça kucağına alıp dışarı çıkardı. Bir ağacın dibinde ikimiz bir oturduk. Ormana gelen az miktarda ışık,ağaçların yaprakları arasından süzülüyor,loş bir ortam yaratıyordu. Rüzgar hafiften esiyor,saçlarımın arasında geziniyordu. Cır cır böcekleri ve kuşlar bi orkestra sunuyordu. Hayatımda geldiğim en huzurlu yerlerden biriydi bu orman. Ve ben en çokta yanımda Marvolo olduğu için huzurluydum.

"Athena"

"Efendim"

"Annem ve lord seni öldü biliyor olmalı."

"Nasıl yani?"

"Cisimlenmeden önce annem bıçağın sana vurduğunu görmüş olmalı. Karnına denk geldiğinde yaşayamayacağını biliyordu. Senin kurtulman çok küçük bir şanstı ve onlar buna ihtimal vermeyecektir."