មន្ទីរពេទ្យ
8 pm
"Omg!..."
"អ្នកគ្រូពេទ្យៗ!... នាងដឹងខ្លួនហើយ!" សម្លេងដែលហៅពោរពេញដោយក្តីរំភើបរីករាយបានចេញពីមាត់នារីរាងខ្ពស់សក់វែងម្នាក់ បន្ទាប់ពីចេញពីបន្ទប់ស្រែកហៅពេទ្យហើយនាងក៏ត្រឡប់មកអង្គុយនៅគ្រែអ្នកជំងឺទាញដៃអ្នកដែលបើកភ្នែកព្រឹមៗគេងលើគ្រែនោះមកថើប
"Pichy... អូនយ៉ាងម៉េចហើយ?"
"នេះជាមន្ទីរពេទ្យត្រូវទេ មិចក៏ខ្ញុំមកនៅទីនេះ?" បើកភ្នែកក្រឡេកមើលជុំខ្លួនរួច Pichy ក៏និយាយបែប ដោយសារតែអ្វីដែលនាងឃើញគឺកន្លែងដែលនាងមិនស្គាល់ជាមួយនិងនារីប្លែកមុខម្នាក់ដែលអង្គុយកាន់ដៃនាង
"អូនលែងអីហើយណា ចាំបន្តិចពេទ្យមកដល់ឥឡូវហើយ"
"អូ! ពេទ្យមកដល់ល្មម" Isa និយាយទាំងញញឹមសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងផ្ទុយពីអ្នកឈឺដែលគេងលើគ្រែ អារម្មណ៍នាងពេលនេះកំពុងតែវិលវល់ជាខ្លាំង ចង់ងើបក៏បានព្រោះតែផ្នែកខាងក្រោយនៃក្បាលរបស់នាងឈឺចាប់ជាខ្លាំងហាក់ត្រូវគេវាយមួយដំបង
.... ពេទ្យមកដល់ក៏ចាប់ផ្តើមពិនិត្យស្ថានភាពអ្នកជងឺ
"នាងយ៉ាងម៉េចហើយអ្នកគ្រូ?"
"គ្រប់យ៉ាងគឺអូខេហើយ... ក៏ប៉ុន្តែ..."
"ប៉ុន្តែអ្វីទៅ?"
"ប្អូនដឹងថាអ្នកកំពុងអង្គុយក្បែរកាន់ដៃប្អូននេះជានរណាទេ?" លឺសំណួរហើយ Pichy ក៏បែរមើលទៅអ្នកកំពុងកាន់ដៃនាងរួចបែរមើលទៅពេទ្យវិញទាំងក្រវីក្បាល
"មានន័យថាម៉េចអ្នកគ្រូ?" Isa សួរទាំងជ្រួញជញ្ជើមឆ្ងល់
"ដូចដែលពួកយើងបានតាមដាន នាងអាចនឹងបាត់ការចងចាំមួយចំនួន" លឺហើយ Isa នៅតែបង្ហាញទឹកមុខឆ្ងល់និងរាងភ័យ
"អ្នកទាំងពីរស្គាល់គ្នាយូរប៉ុណ្ណា?"
"ប្រហែល ៦ឆ្នាំហើយ"
"តាមការសន្និដ្ឋាន អ្នកជំងឺអាចចាំមិនបានមុនពេលអ្នកទាំងពីរស្គាល់គ្នាទៅទៀត"
