Azad Timi

4.bölüm

Yemek ortasında birden babamı gördüm kapıda içeriye nasıl girmişti annemde oradaydı ölmemişmiydi hayır hayır aklımımı yitiriyorum.

Annem çığlık atıyor babam durmadan vuruyor
"Baba dur anneme vurma baba baba dur"
Duymuyordu dahada vuruyordu ayağa kalktım ama sanki ben yapmamıştım benden isteksiz olmuştu.
"Baba dur vurma baba,baba"
"Baba anneme dokunma"
"Baba annemin canı acıyor yapma
Yaklaşmaya başladım dahada ama ben her bir adım attığımda
Babam anneme daha çok ve daha sert vuruyordu
"Baba dur yapma"
Ağlamaya başladım yıllardır ağlamayan ben ağlıyordum evet ağlıyordum
Anneme yaklaştım sarılmak için ama dokunmaya çalışınca yok oldu.
"Anne hayır gitme anne"
"Anne gitme ben karanlıkta sensiz kalmak istemiyorum"
Olduğum yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
Gözlerimi sıkıcı kapattım ayaklarımı kendime çektim sanki yıllarca içimde olan bir canavar dışarı çıkmaya çalışıyordu izin veremem bunu yapamam.

Biri beni hafifçe sallıyordu gözlerimi açınca karşımda Yüzbaşı,Baran ve Ali abi vardı diğerleri ise şaşkın şaşkın bakıyordu.
Baran'a sarıldım "annem o oradaydı o geldi annem geldi"
"Orada kimse yok kendine gel artık o gitti yıllar oldu"
"Sus Baran sus gitmedi gitmedi gidemez hayır hayır annem beni bırakmaz gitmedi gitmiycek söz verdi hep yanımda olacaktı"
Sinir krizi geçiriyordum herşey benden isteksiz oluyordu vurup, kırıyordum her şeyi Baran arkamdan tuttu
"Bırak Baran benim annem gitmedi Baran"
"Gitti gitti yeter"
Durmayınca Emre bileklerinden tuttu
"Gitmedi gitmiycek Baran gitmedi"
Artık ayakta durmaya gücüm kalmamıştı bile yere çöktüm hıçkırarak ağlıyordum.

Kapı altından not geldi "delirişini görmek bana zevk veriyor etkisi 10 dakika sürsede ve canını yakıcam az kaldı nefes kadar yakınındayım"
Baran bunu okuyunca şaşırdı Emre ise "kim lan bu kim" diye bağırıp çağırmaya başladı hemen ardından Emre "çabuk kameralara bakın"dedi
Baran beni kucağına aldı ben kucağındayken koltuğa oturdu ve saçımla oynamaya başladı.
Uykulu bir şekilde ona daha çok yaslanıyordum ama herkes hala bana bakıyordu ne vardı yani bakılacak alla alla

Gözümü kapattım fakat kapattığım an gözümün önüne babamın annemi dövdüğü an geldi hemen gözlerimi açtım.
"Baran gitmiyor hala gözümün önünde unutamıyorum yalvarırım kurtar beni bundan dayanamıyorum" dedim kısık sesle

"Şşt güçlü ol bakiyim" dedi
Daha sıkı sarıldı başımı okşadı uyuya kaldım.

Ne kadar uyudum bilmiyorum ama uyandığımda Baran'ın kucağında değildim koltuğun üstünde uyuyordum Emre'nin omzuna yaslanıyordum diğerleri ise sohbet ediyordu sofrayıda kaldırmışlardı.

Uyandığımı fark etmiş olmalı ki birden hızlıca
"Şey kafan omzuna düştü bende dokunmadım uyanırsın diye"dedi
"Teşekkürler"
"Ha birde kameralardan baktık sana o notu yazanın kim olduğunu bulamadık o an tüm kameralar iptal edilmiş"
"Tamam sağolun"

Mert "kız hele şükür uyandın sıkıldım valla sensiz bunlar çok sıkıcı"dedi
Bende buna karşılık güldüm

Yarım saat boyunca onları dinledim ve Mert'e hak verdim çok sıkıcılardı.

"Ay bu ne içim şişti be"
"Konuş kız"dedi cengiz
"Beni bekleyinnn hemen geliyorum"
"Başladık Allah kolaylık versin inşallah"
"Çok ayıp Barancım deme öyle korkutma insanları"
"Bekleyin benii"

Odama girdim pembe pijamamı giydim saçımı ev topuzu yaptım pembe bir taç taktım yanıma 2 tane kurbağa ve 3 pembe tüylü taçımı aldım 4 tane tarak 2 tanede fıs fıs aldım ayağımada pembe tüylü terliğimi giydim.

İçeri girince herkes bu ne der gibi bakıyordu elimdeki tacı
Kerem'e, Eyyüp'e,Mert'e, Mehmet'e ve zorlada olsa Baran'a taktım
Elimdeki fısfıs ve taraklarıda sırayla hepsine dağıttım sona kalan tarağıda kendime aldım.