Azad Timi

12.bölüm

"Güzel bir anı olarak
içimde saklayacağım seni
senin için de
güzel bir anı olabilmek umuduyla..."

Her gülen mutlu mu,her seven gider mi,her sevgi biter mi?

Dün hastanede aldığımız mantara gitme kararından dolayı sabahın köründe uyanmak zorunda kaldım hem de izin günümde
dinlenmem gerekirken ben kalkıp hazırlanıyorum.
Telefon susmuyor gruba tonlarca mesaj attılar sanırım.

       

                            "Emre'nin Mafyaları"

Mert:Günaydın

Mert:özelliklerde sana günaydın kocacıım

Mert,:benim papatya tarlam uyanmamış mı hâlâ?

Mehmet:oğlum insan gibi dur

Mert: Gece öyle demiyordun hayatım

Mehmet: lan insanlar yanlış anlayacak sussana lan

Mert:hayatım sakin ol istersen papatya getireyim

Ali abi: hazırlanmadınız mı hâlâ

Mert:hazırım ben kocacım sen hazır mısın?

Mehmet:ya havle,ben de hazırım abi.

Eyyüp:evet hazırım

Ali abi: lan tamam hepiniz hazırsınız işte 15 dakikaya aşşağıda olun ve yazmayın daha bildirim geliyor sürekli Mavi yengeniz yanlış anlayacak.

Gece: ben hazır değilim 20 dakika bekleyin!

Yüzbaşı: bir şeyi doğru yapsan ölürsün

Gece: aynen

Baran:sana sürprizim var Gece

Gece: istemiyorum

Baran: sormadım

Hemen telefonu kapattım ve kalkıp odama ilerledim dünden hazırladığım kıyafetleri giymek için.

Altıma salaş tarzı gri eşofman üstüme siyah bir hırka giydim saçımıda topuz yaptım çanta falan almadım ağırlık olmasın diye sadece anahtarımı aldım.

Karnım aç ve tok arasıydı fakat dolaptan bir çikolata çıkardım o sırada masanın üstündeki telefonuma gelen bildirim yağmuru devam ediyordu onuda alıp cebime attım.

Spor ayakkabımı giydim ve hemen aşşağıya indim.

İnerken çikolatayı açmıştım.

Aşşağıya inmiştim kapıyı açıp apartmandan çıktım.

Kapının önünde yüzbaşı vardı ilerledim oda o sırada telefonuna bakıyordu ve başımı kaldırıp bana bakmamıştı bile.

Dakikalar oldu ama kimse gelmedi.

"Bizimkiler nerede kaldılar?"
"Ben nerden bileyim.gelirler herhalde" ya sabır,ya sabır
"İnsan gibi cevap versen ölür müsün?" dedim ban ters bir bakış attı.
"Sen kendine bak ilk"
"Neden"
"Dudağının kenarı"
"Ne alaka şimdi?" Bu sorunla ters bir nefes alıp verdi sertçe sonra beklenmedik birşey oldu.

Eliyle dudağımın kenarındaki çikolata kırıntısını aldı. Dur ne bir dakika,bana dokundu! Bana dokundu!

Çikolata kırıntısını aldı fakat elini çekmedi. Bir adım attı bana doğru.bir adım daha tam  ağzını aralayıp bir şey söyleyecekken bir anda kapı açıldı ve bizim tim çıktı içeriden,gülerek bir şeyler konuşuyorlardı.