Speak Now

Simple Joys

Hi ya'll! ang chapter na ito ay para sa mga awesome readers out there *kaway* :)

--------------

Have you ever love someone so much, that everytime you looked at that person you see your future flash before your eyes?

------------

-------J H O A N A-------

“Hoy Bea may kasalanan ka pa saakin!”

“go away Jho, ang aga pa, I'm not in the mood” sabi ni Bea ta nagtalukbong ng kumot

“Anong not in the mood?! Eh pumunta ka nga sa bahay at nagtago sa backyard eh!”

“Jho, not today, okay? I'm not in the mood”

hinampas ko naman sya gamit ang unan, at pagtingin nya saakin namamaga ang mata nya, as in! I'm betting that she cried herself to sleep. And thank God wala dito sina Maddie dahil may Twinny bonding sila ni Therese

“Spill it bhe”

tinakpan nya lamang ang mukha nya gamit ang unan

“I have nothing to say”

“Anong wala? Eh namumugto nga yang mata mo eh, sige na bhe sabihin mo na”

naupo naman sya, indian seat at yinakap ang unan nya

---------B E A---------

Sa totoo lang ayaw kong magkwento ng kahit ano kay Jho, pero best friend ko sya, ayaw ko sanang sirain ang araw nya lalo na ngayon na nililigawan nya na si Therese pero mapilit sya at di ko na rin naman kayang kimkimin to

“Kahapon kasi nung sinundan namin kayo--”

“Teka namin? Kasama mo na namn si Maddie?”

“Oo, at nung pauwi na kami--”

---------FLASHBACK----------

“A-ano?”

“Sabi ko kami na ni Marck, bagal mo kasi”

“k-kailan pa?”

“Kaninang umaga lang”

“Ah? t-talaga, sana maging masaya ka”

“No violent reactions?”

“None”

I swear the whole trip i waited for her to say that she was only kidding, but hell no! Wala syang sinabing ganun! nabalot lang kami ng nakabibinging katahimikan

-------EOFB---------

“Ayun, ang sakit lang Jho sobra”

“Alam mo Bea? Di kita sasabihan ng ayan kasi ang bagal mo, kasi alam ko kung gano kahirap na umamin, eh kung ako nga eh, kung di pa napaamin si Therese saakin ng wala sa oras di ko pa sya maliligawan”

“Ang sakit lang kasi Bhe, akala ko pa naman may nabubuo na syang feelings para saakin, akala lang pala”

“Anong balak mo ngayon?”

“Siguro di muna ako lalapit sakanya, masyadong masakit bhe, parang nahulog yung puso ko eh”

wala nang sinabi pa si Jho at yinakap nya na lang ako.. di ako kadalasang umiiyak sa harap ng iba pero ang sakit eh, na halos di ko na mapigilan yung mga luha, kusa na lang silang lumalabas sa mga mata ko. Ang bigat sa pakiramdam parang di ako makahinga, parang gusto kong suntukin yung pader, pero isang malaking katangahan lang pag ginawa ko iyon.