Κόντρα σημαίνει πάθος (I) {GW15}

Κεφάλαιο 3ο

"Κύριε Πρωτοπαπά" είπα κοιτώντας τον με προσποιητή χαρά.

"Δεν θα με συστήσεις;" ρώτησε η Κάτια πεταρίζοντας τις βλεφαρίδες της.

"Φυσικά. Απ' εδώ ο κύριος Πρωτοπαπάς, κι αυτή είναι η Κάτια Λαμπροπούλου, Διευθύντρια Οικονομικών της εταιρείας μου"

"Χαίρω πολύ"

"Παρομοίως" είπε και φίλησε το χέρι της τυπικά. Σάχλας.

"Λοιπόν κυρία Παπαναστασίου, τι θα λέγατε να σκεφτόσασταν την πρόταση που σας έκανα χτες;"

"Σας έχω ήδη πει πως η πρόταση αυτή δεν συμφέρει την εταιρεία μου κι επίσης δεν..."

"Εννοώ την πρόταση για μεσημεριανό"

"Κρίμα, ήδη φάγαμε" είπα με προσποιητή λύπη.

"Μα τι λες..." πήγε να πει η Κάτια αλλά της έδωσα μια αγκωνιά.

"Μάλιστα. Μια άλλη φορά τότε" είπε κοιτώντας τα χείλη μου ξανά όπως χτες.

"Καλή σας μέρα" είπα κι αφού άφησα χρήματα στο τραπέζι άρχισα να περπατάω με την Κάτια προς την αντίθετη κατεύθυνση.

"Πας καλά ρε Αυγή;"

"Τι;"

"Ήταν αγένεια αυτό που έκανες!"

"Δεν θέλω να έχω παρτίδες μαζί του, ο τόπος είναι γεμάτος δημοσιογράφους!"

"Ναι, αλλού αυτά. Αχ φιλενάδα κούκλος είναι!"

"Μη χέσω!"

"Κατάλαβες φυσικά πως έβγαλε τα μάτια του πάνω σου έτσι;"

"Κατάλαβες φυσικά πως δεν με ενδιαφέρει έτσι;"

"Ναι καλά"

"Κρίμα, φάγαμε" μιμήθηκε ενοχλημένη την φωνή μου.

"Σκάσε μωρέ" είπα και έσκασα στα γέλια μαζί της.

                Μπήκαμε στο αυτοκίνητο της και φύγαμε για το σπίτι.

"Θα κατεβείς;"

"Όχι μωρέ, έχω να τελειώσω κάτι αναφορές για τους επενδυτές. Τα λέμε αύριο"

"Εντάξει. Τα λέμε" είπα και έκλεισα την πόρτα.

                Πέρασα την υπόλοιπη μέρα μελετώντας κάποια σημαντικά χαρτιά και κατά τις 10 με πήρε ο ύπνος στον καναπέ.

"Καλημέρα!" με ξύπνησε ξανά η σπαστική φωνή του Πέτρου.

"Καλημέρα" είπα και κοίταξα γύρω μου.