Κόντρα σημαίνει πάθος (I) {GW15}

Κεφάλαιο 18ο

                Ξύπνησα νωρίς νωρίς και πήγα στο γραφείο. Σήμερα οι περισσότεροι είχαν πάρει ρεπό αφού άρχισαν οι πρώτες ζέστες του Ιουνίου.

"Κυρία Παπαναστασίου σας ζητάνε στο τηλέφωνο από την εταιρεία Πρωτοπαπά" άκουσα την Φάνη από το ακουστικό.

"Πέρασε μου την γραμμή Φανη" είπα και έκανα μασαζ στους κρόταφους μου.

"Μάλιστα"

"Καλημέρα σας κυρία Παπαναστασίου, Αλέξανδρος Πρωτοπαπάς εδώ" άκουσα την φωνή του φυσιολογική αυτή την φορά.

"Καλημέρα σας κύριε Πρωτοπαπά. Προς τι το πρωινό τηλεφώνημα;" ρώτησα άκεφη.

"Παίρνω για να σας ενημερώσω πως έχουμε έκτακτη συνάντηση σε μια ώρα"

"Πάλι; Περί τίνος πρόκειται;" ρώτησα κοιτώντας το ρολόι μου.

"Δεν μπορώ να σας πω από το τηλέφωνο. Αλλά είναι σημαντικό" κατέληξε κι έκλεισε το τηλέφωνο.

Μάλιστα. Υποθέτω πως αν βιαζόμουν λίγο θα προλάβαινα να πάω στην σύσκεψη. Όλη αυτή η κατάσταση όμως, με κούραζε αφάνταστα. Δύο εταιρείες τόσο μεγάλης ισχύως απορροφούσαν την ενέργεια μου. Αλλά δεν ήθελα να τα παρατήσω. Θα σήμαινε πως έχανα.

"Φανή πάω σε επαγγελματικό meeting, αν με ζητήσει κανείς σημείωσε το και πες μου το όταν έρθω"

"Μάλιστα.." είπε και φαινόταν πολύ απορροφημένη σε ένα βιβλίο.

"Φανη..τι κάνεις εκεί;"

"Ε..τίποτα κυρία Παπαναστασίου" είπε κι έχωσε το βιβλίο κάτω από το γραφείο της.

"Πες μου, μπορείς να με εμπιστευτείς" της είπα γελαστή.

"Να..άρχισα να διαβάζω για να καταφέρω να πάρω υποτροφία σε κολέγιο για να σπουδάσω νομικά" μου είπε λίγο ένοχα.

"Αυτό είναι υπέροχο! Σε ποιο κολέγιο σκέφτεσαι να φοιτήσεις;"

Όταν μου είπε το όνομα του παραξενεύτικα. Ήταν ένα κολέγιο χαμηλού μαθησιακού επιπέδου και δεν υπήρχαν και οι καλύτερες συστάσεις για αυτό. Όταν της το είπα φάνηκε να νιώθει λίγο άβολα.

"Ο μπαμπάς μου έχει πεθάνει εδώ και χρόνια και δεν είμαστε άνετα οικονομικά. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούσα να βρω, δεν θέλω να επιβαρύνω την μητέρα μου"

"Ο μισθός σου εδώ δεν φτάνει;"

"Είμαστε 7 αδέλφια και μόνο εγώ δουλεύω από τους 2 που είμαστε ενήλικες. Κάποιος πρέπει να συντηρεί και το σπίτι"