Κόντρα σημαίνει πάθος (I) {GW15}

Κεφάλαιο 9ο

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα γύρω μου. Βρισκόμουν σπίτι μου, στο κρεβάτι μου. Κοίταξα γύρω μου και δεν βρισκόταν κανείς εδώ. Με κοίταξα λίγο, φόραγα μια λευκή μπλούζα και τα εσσώρουχα μου. Πότε άλλαξα; Και πότε βρέθηκα σπίτι;

"Ξύπνησες κιόλας;" άκουσα την φωνή του Αλέξανδρου και τεινάχτηκα πάνω.

"Τι; Τι στο καλό; Τι κάνετε εσείς εδώ;"

"Ηρέμησε, πριν πεις οτιδήποτε πιες τα φάρμακα σου"

"Φάρμακα; Ποια φάρμακα;"

"Ο γιατρός είπε πως έχεις χαμηλό σίδηρο και πως λογικά είχες συχνές αδυναμίες αλλά δεν πήγαινες στον γιατρό"

"Όντως" είπα και πήρα τα χάπια από την χούφτα του.

Τα έβαλα στο στόμα μου και πήρα το νερό που μου έδωσε.

"Ευχαριστώ" είπα κι έβαλα το ποτήρι στο κομοδίνο.

"Εσείς με φέρατε σπίτι;"

"Ναι" είπε. "Και πριν αρχίσεις να ουρλιάζεις που σου έβγαλα τα ρούχα σου να σε πληροφορήσω ότι τα ρούχα σου ήταν γεμάτα νερό γιατί η γραμματέας μου είχε την ηλίθια ιδέα να σου ρίξει νερό στο πρόσωπο μπας και συνέλθεις, έπρεπε να φορέσεις κάτι στεγνό"

"Δεν μπορούσατε να ειδοποιήσετε την Κάτια; Ή τον αδελφό μου; Δεν είναι και το καλύτερο μου να με βλέπουν ημίγυμνη ενώ δεν έχω τις αισθήσεις μου κύριε Πρωτοπαπά"

"Γιατί το κάνεις πάλι αυτό; Γιατί θες να με διώχνεις ξανά και ξανά; Την μια είσαι τόσο γλυκιά και την άλλη μετατρέπεσαι σε..."

"Σε Χίτλερ;"

"Ναι.." είπε κοιτώντας με.

"Τόσο κακό είναι που διευθύνω την αντίπαλη εταιρεία;" ρώτησε μαλακά.

"Είναι περίπλοκο" είπα και απέφυγα να τον κοιτάξω.

"Γιατί δεν αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο;"

"Μα δεν βλέπετε;Είμαι ελεύθερη! Απλά δεν παίζω το παιχνίδι σας"

"Αυγή..." είπε και χάιδεψε το κεφάλι μου ενώ τα μάτια του δεν άφησαν στιγμή τα δικά μου.

Άνοιξα το στόμα να πω κάτι αλλά με σταμάτησε με τον δείκτη του.

"Καλη ανάρρωση" είπε κι έφυγε.

Άκουσα την εξώπορτα να κλείνει και τότε μπόρεσα να αναπνεύσω φυσιολογικά. Άρπαξα το κινητό μου και κάλεσα την Κάτια.