Κόντρα σημαίνει πάθος (I) {GW15}

Κεφάλαιο 22ο

"Αδέλφια;"

Ένεψα καταφατικά.

Κοίταξε γύρω της σκεπτική.

«Μου δίνεις το τηλέφωνο μου;» με ρώτησε δείχνοντας μου την συσκευή στο τραπεζάκι δίπλα μου.

Την κοίταξα μπερδεμένος αλλά το πήρα και της το έδωσα. Πληκτρολόγισε ένα αριθμό και περίμενε να απαντήσει κάποιος.

«Έλα Κάτια, έρχεσαι;...Ναι, ναι. Άκυρο, μην έρθεις. Κάλεσε ένα ασθενοφόρο και πες τους την οδό μου. Πες τους να έρθουν να μαζέψουν ένα πτώμα. Μετά κάλεσε και την αστυνομία» είπε κι έκλεισε.

Ωχ.

Την γάμησα.

«Είσαι γελίος! Με αηδιάζεις!» αναφώνισε.

Άρπαξε ένα βάζο που βρίκε δίπλα της και το έριξε κατά πάνω μου. Απέφυγα το ιπτάμενο αντικείμενο και προσπάθησα να την πλησιάσω.

«Εντάξει, εντάξει, σκότωσε με αλλά ηρέμισε!»

Τι μαλακίες λες ρε Άλεξ.

Με ένα άλμα πάνω από την πολυθρόνα βρέθηκα μπροστά της. Από το πουθενά το χέρι της προσγειώθηκε στο μάγουλο μου με μεγάλη δύναμη.

Αυτό. Πόνεσε. Πολύ.

Την πρώτη χαστούκα, ακολούθησαν και πολλές άλλες στην μούρη μου, στους ώμους μου, στο στέρνο μου. Όπου έφτανε με χτύπαγε.

"Έλα μωρό μου..." της ψιθύρισα και φίλησα το κεφάλι της.

Σιγά μην ηρεμούσε με την μία. Αναγκάστηκα να της αρπάξω τους καρπούς γιατί θα με σκότωνε με τις χαριτωμένες, γυναικίες αλλά και πάλι, γροθιές της.

Την φίλησα έστω κι αν ακόμη προσπαθούσε να με σκοτώσει και ύστερα από αρκετή ώρα την ένιωσα να ανταποκρίνεται στο φιλί μου.

"Οι γάμοι μεταξύ αδελφιών είναι παράνομοι" είπε σπάζοντας το φιλί.

Γέλασα στραβά και την φίλησα πιο λαίμαργα.

"Συγνώμη μωρό μου" της είπα και την κοίταξα ξανά στα μάτια.

"Ξέρω πως ήμουν μαλάκας αλλά δέξου με πίσω"

''Θέλω τόσο πολύ να σου σπάσω τα μούτρα και να...'' είπε αρπάζοντας μια κορνίζα που βρήκε μπροστά της.

Την άρπαξα αμέσως και την απομάκρυνα.

''Αυγή! Σ'αγαπώ!'' της είπα σηκώνοντας τα χέρια ψηλά ως ένδειξη παράδοσης.