Κόντρα σημαίνει πάθος (I) {GW15}

Κεφάλαιο 7ο

"Γαμώτο μου, το ταξί σε μια ώρα θα έρθει" είπε έξαλλος.

"Θες να σε πάω στο σπίτι σου;"

"Όχι, ο Λεωνίδας θα πεθάνει αν με δει απότομα έτσι"

"Εντάξει, πάμε σπίτι μου να καθαρίσω την πληγή και θα του τηλεφωνίσουμε να έρθει από εκεί" πρότεινα χαϊδεύοντας την πληγή.

"Αυγή το ξέρω ότι είσαι πολύ σέξυ αλλά μην ξεχνάς πως είμαι gay" είπε σχεδόν τόσο σοβαρά που θα τον πίστευα.

"Σκάσε ηλίθιο" είπα και βρήκα το κινητό μου.

Έστειλα ένα μήνυμα στην Κάτια πως θα έφευγα με το αμάξι.

'Έγινε φιλενάδα, εγώ θα φύγω με τον Πετράκο μου. Τα λέμε' μου έστειλε κάνοντας με να γελάσω τόσο δυνατά που ο Γιάννης νόμιζε πως μου γύρισε.

"Τι έγινε;"

"Σου εξηγώ στον δρόμο"

Βρισκόμασταν ήδη στον αυτοκινητόδρομο όταν άρχισα να του λέω για την Κάτια και τον Πέτρο. Γέλασε κι αυτός δυνατά αλλά η πληγή του δεν τον άφησε να γελάσει όσο ήθελε.

"Απορώ τι τον έπιασε"

"Τι απορείς ρε Αυγή; Ο τύπος ζήλεψε παράφορα που μας είδε μαζί"

"Ή απλά είναι ένας απολίτιστος κρετίνος"

Φτάσαμε σπίτι μου μετά από λίγα λεπτά, δεν είχε όση κίνηση είχε όταν πηγαίναμε με την Κάτια.

"Κάτσε, πάω να βρω βαμβάκι και ιώδιο. Βολέψου" του είπα και πήγα στο μπάνιο να τα βρω. Περνώντας από το μπαλκόνι είδα το αυτοκίνητο του παρκαρισμένο και εκείνον να στέκεται έξω από αυτό κοιτώντας μέσα στο σπίτι.

"Φύγετε αλλιώς θα φωνάξω την αστυνομία" του φώναξα αλλά δεν το κίνησε ρούπι.

"Τι έγινε αγάπη μου;" άκουσα τον Γιάννη να με ρωτά λίγο δυνατά κι όταν τον είδα δεν φόραγε μπλούζα.

"Μην μιλήσεις, το κάνω για να φύγει" μου ψιθύρισε στο αυτί.

Όντως μόλις είδε τον Γιάννη έτσι και να με αποκαλεί αγάπη του μπήκε στο αυτοκίνητο βροντώντας την πόρτα πίσω του κι έφυγε με μεγάλη ταχύτητα.

"Γελίε" μονολόγισα και μπήκαμε μέσα.

Ο Γιάννης φόρεσε την μπλούζα του και κοίταξε στον καθρέφτη το τραύμα του.

"Έλα" του είπα και πήγα κοντά του με βαμβάκι που είχε ιώδιο επάνω του.

Άρχισα να το καθαρίζω, έτρεχε λίγο αίμα ακόμη.