VATAN AȘKI

3. Bölüm

Selammm

Yorum yapıp oy verenlere kucak dolusu sevgiler.

İyi okumalar.

3.Bölüm

"Sen esir düşünce beynini elinden falan mı aldılar ?" Dedi Ceren. Güldüm ve çekinmeden cevabımı verdim.

"Evet sizde genetik bir bozukluk olarak beyin yokmuş, sana da çok lazımmış bende fedakarlık yapıp verdim" dedim. Öfkeli bir nefes verdi.

Nefesini keselim

Bence'de

"Haddini bil" dedi havin.

"Ben genelde bildiririm" dedim.

"Yeter havin sus artık" dedi babamın kuzeni Ahmet amca.

"Terbiyesizliği görmüyomusun" dedi Havin kendini savunarak.

"Bir terbiyesizlik yaptığı yok abartmayın, sesinizi kesin oturun ortamı germeyin hem güzel kızım yorgundur" dedi Ahmet amca bana karşı olan içten gülümsemeyle.

Bu adam bunların arasında hayla nasıl bizi seviyor anlamıyorum

Adam doğru seçimler yapmak konusunda usta demekki

"Onu susturmak yerine beni mi susturuyorsun ?" Dedi Havin öfkeyle.

Ortalık karıştırmak için benim gibi biri olmak lazımdı. Bayılıyorum böyle ortalığı birbirine katıp sonra izlemeye.

"Havin !" Ahmet amca sesini birazcık yükseltmişti.

"Halaaaa" her kesin bakışları odaya giren Turan'a döndü. Ben hemen yanına ilerleyip, kucağıma aldım.

"Efendim halacım" dedim.

"Korktum, odada tektim" dedi Turan.

"Ne, nasıl korktun" dedim. Bir kaç göz bana "gerçektenmi" bakışı atıyordu. Ama ben haklıyım benim yeğenim nasıl korkardı ? Sanırım şimdiden eğitimlere başlamalıydım.

"Alayım ben çocuğumu halası" diyerek Turan'ı benden almak için uzandı yengem. Ama elleri boş kaldı çünkü Turan boynuma sıkı sıkı sarılmıştı.

"Oğlum gelsene, halan yorgun zaten" dedi yengem. Turan konuşma gereği duymadan omuz silkti.

Halacı çocuklar kazanacak

"Yengecim ben sana be dedim daha demin" dedim. Güldük ikimizde arada böyle şakalaşırdık ama iyi anlaşırdıka ablam gibiydi.

"Kuzum zaten yorgunsun, Turan'ı biliyorsun rahat durmaz" dedi berna yengem.

"Ben Ege'yle baş ettim, Turan'ımı zapt edemicem ?" Dedim. Ege bana aşk olsun bakışarı atıyordu.

"Sen bilirsin" dedi yengem. Kafamı salladım kalptığım yere geri oturdum. Turan başını omzuma koymuştu.

"Bak çocukta yakışıyor eline" dedi Nazan.

"Sakin bitanem, sakin ben hadlerini bildiricem onlara sen kendini yorma" dedi halam elini omzuma koyarak. Kafamı salladım ve tebessüm ettim.

Oturup halamla konuşmayalı uzun zaman olmuştu. Dayım'ı şehit verdikten sonra kimseyle doğru düzgün konuşamıyordum. Gözlerimin önünde şehit etmelerini kendime yediremiyordum. Geceleri genelde kabus görerek uyanıyordum ya da uyuyamıyordum. Uyku bana harammış gibi geliyordu.

"Ece bitanem iyi misin ?" Halam'ın sesiyle kendime geldim. Gözüm'den akan göz yaşını elimle sildim. Halam'a döndüm, yorgun bakıyordu gözleri. Kafa salladım.