A Step To Farewell {Mini Series}

Chapter 6

*****

Primotivo's Point of View

I looked at the wall clock at my office. It's 4:30 in the afternoon pero natapos ko na lahat ng paper works ko.

Mas'yado pang maaga para umuwi. Wala na ba kong ibang p'wedeng gawin?

Then siddenly I remember na nagyayaya nga pala si Jansen mag-celebrate ngayon pero hindi natuloy dahil nagkaroon ako ng lunch date kay Mama. Nagcelebrate kaya 'yung isang 'yun habang wala ako? Hindi siguro. Wala naman 'yung kaparty party sa katawan.

An idea came out to my mind. I pick up my coat at naglakad papalabad ng office. Lahat ng tao na madadaanan ko nabati sa'kin. Well, hindi ko naman sila masisisi dahil bukod sa sikat ako dito, e idagdag mo pa na gwapo ako. Tsk. #pogiproblems (dafaq.)

I smiled at them at kumaway kaway pa ko. I feel like a celebrity tuloy. Pero alam n'yo ba ang pagkakaroon ng good looks come with great responsibility. #GGSS PROBLEMS

Actually, alam n'yo kaming mga gwapo hindi naman talaga masasama ang ugali. Aba, mabait kaya ako, 'wag na nating idagdag na humble ako. Haha. Sabi nang mga tao bobo daw ang mga gwapo well sa totoo lang I'm not believes in theirs.

At sa maniwala man kayo o hindi single ako, well ayoko mag-girlfriend maraming iiyak. Kawawa naman 'yung mga taong bumabangon makita lang ako diba? Ang hirap kaya manligaw pag pogi ka 'yung tipong titignan mo lang sasagutin ka na agad.

At'saka hindi n'yo ba alam na sobrang hirap maging lalaki lalo na kapag torpe 'yung babae. Isang beses nga nag-post ako sa facebook sabi ko. 'Ang panget ko' Aba't walang naniwala. Ganun ako ka-gwapo.

Isang beses nga nagtanong ako ng oras dun sa babaeng hindi ko kakilala dahil naiwan ko 'yung relo ko aba naman kinabukasan ipinagkalat n'ya hiningi ko daw number n'ya. Hindi naman na 'ko nagsalita. Pinabayaan ko na 'yung babae para kahit sa isip lang n'ya naging kami diba?

Ngayon ko lang 'to sasabihin, problema ko ang pagiging gwapo, pasalamat kayo at hindi n'yo na-experience.

Naglakad ako papunta sa elevator. Good thing walang ibang tao na nag-aabang, hindi naman ako maarte. Actually ayos lang sa'kin kahit may kasabay but man I also need privacy. (Anodaw?)

I clicked the 25th floor. At tumingin sa metal glass na dingding ng elevator. Psh. Ang gwapo ko talaga. Tsk. Inayos ko ang buhok ko. Nang hindi ako makuntento ginulo ko 'to at 'saka inayos ulit.

The elvator opens when I reached the 10nth floor. Nagsipasukan ang mga taong nag-aabang sa elevator. Mukhang hindi nila nahalata ang prisens'ya ko dahil nakayuko ako. Mabuti na 'rin 'to atleast hindi ko na kailangan ngumiti pa ulit.

About 8 person enter the elevator. 3 huge men and 5 women. Pumwesto sa harapan ko ang isang babae. Naging siksikan sa loob ng elevator. Takte. This elevator can hold 13 persons. Pero bakit ang sikip?

"Nakakainis kasi naman out of stuck 'yung isang elevator. Ang init tuloy." I heard someone say. Teka, ilang elevator ba meron ang building na 'to. 3?

Inayos ng babaeng nasa harapan ko ang gamit n'ya, at tumayo ng tuwid. Ano ba ito? Napakagat ako sa labi ko para pigilan ang pagsigaw. Talaga naman.

Natapakan ng babaeng nasa harapan ko ang paa ko. Hindi ko alam kung may lahing animal 'to 'o ano dahil sobrang sakit. As in.

Tumingin ako sa ibaba ng palihim para tignan kung kamusta na anh paa kong inosente. Nakita ko na 'yung heels pala nung babae ang nakatapak sa paa ko kaya masakit. I bit my lower lip. Malapit na 'ko sa 25th floor onting tiis lang.