A Step To Farewell {Mini Series}

Chapter 21

Jansen Kendtick Uytengco Point of View

"What the--?! Totoo ba?" Gulat na sabi ni Ivo.

It's been days since the day that Tisay's leave the country. Kin'wento ko sa kanila lahat. Kung sino si Tisay, at kung ano talaga s'ya. Katulad ko noong una, hindi rin sila maka-paniwala.

"Gagi. Grabe naman 'yon. Dapat pinigilan mo. Minsan ka lang magkaka-assistant na ganoon kataas ang pinag-aralan." Napangiti ako sa sinabi ni Macky.

"Tange. Edi puntahan mo." Sabi ni Ivo.

"Ayoko. At ano ka ba, mahirap makatrabaho ang mga ex." Natatawang sabi ni Macky.

"Tarantado!" Sinamaan ko s'ya ng tingin.

"Hahahaha--" naputol ang pagtawa n'ya ng may pumasok sa opisina

Si Atty. Hector. "Guys, you need to know this." Hingal na hingal s'ya. Nagkatinginan naman kami.

"Teka, bakit ka ba tumatakbo? Urgent ba 'to?"

"No, I mean yes. I mean No. Ah, basta chismis."

Napahawak si Primo sa ulo n'ya. "Hindi kami interesado." Napataqa ako sa inasta ni Primo.

Ayaw talaga n'ya sa tsismis. Last tine nabiktima na s'ya n'yan. Kaya bwisit na bwisit s'ya sa mga taong tsismosa.

"Tungkol kay Tisay." Gulat na gulat akong tumingin sa kan'ya.

"What about her?!" Nagpa-panic kong sabi. Baka mamaya may nangyari nang masama do'n. May pagkatanga pa naman 'yon.

"Si Tisay. O Careen Harley."

"Alam namin kung anong pangalan n'ya. So--"

"S'ya pala ang may-ari ng Waltham." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi n'ya.

Hindi ako naniniwala sa tsismis. Kasi madalas kapag dumating sa'yo edited na.

"Ha?!" Gulat na sabi ni Primo.

"Nagbibiro ka lang diba?" Segunda ni Macky.

"Sana nga." I clenched my fist.

Is this all? O may iba pa?

*****
"Excuse me, boss." Singit ni Alena sa usapan namin ni Mamu.

"Yes?" I ask.

"Sir, there is a gentleman outside. He says that he has something important to tell you." Sabi n'ya.

"Send our apologies, tell him that Mr. Uytengco is in a meetingand cannot meet him today." Sabi ni Mamu.

"Unfortunately for you, I am not that easy to fool." Sabat ng isang lalaking mababakas ang katandaan sa mukha pero halatang malakas pa rin. "Nice to finally meet you, Jansen."

"You have no permission to enter my office!" Galit na sabi ko. "Please leave."

"I will not leave. There is someting we need to talk about." Sabi pa nito. Magsasalita pa sana ako ng ipakilala n'ya ang sarili n'ya. "I am Oscar Harley and you, yong man have a lot of explaining to do."

"Oscar?!" Gulat na gulat na sabi ni Mamu. "Ikaw ang tuyuhin ni Tisay at dating asawa ni Star?"

"Ikaw si Mamu?" Nakangiting balik tanong ng lalaki. Nag-aalangang tumango si Mamu. "Kamusta ka?"

"Mab - mabuti naman ako. Ah, napas'yal ka?"

"May kailangan kaming pag-usapan ng alaga mo." Makahulugang sabi ni Oscar.

Tinignan ko s'ya. Maya maya ay binalingan ko si Alena na nakatayo malapit sa pinto ng opisina. "Alena, iwan mo muna kami and please hold all my calls."

Tumango ito at lumabas na ng opisina ko.

Hinarap ko si Oscar. "Would you like something to drink?"

"No, thanks." Tanggi nito. "Why don't we all seat.?"

"Please, take a seat."

"I think you know why I'm here."

"Actually no, I don't have any idea why you're here." Sabi ko.

Umupo ito at 'saka nagsalita. "Two days ago, hinatid ko ang pamangkin ko sa airport." Panimula nito. "At first, I thought she was genuinely happy to go. But she said something that has bothering me ever since..."

"I assure you that she is happy, Sir." Hirit ko.

"How do you know?" Hamon ni Oscar.

"I ask her to choose whatever it is that will make her happy. She opted to leave."

"Of course, she did? Jansen, all her life, the people she loved the most ended up dissapointing her. Lahat ng nagmahal sa kan'ya, iniwan s'ya -- parents n'ya, ako,even Star. Of course, she wouldn't have choosen you! Her heart has been broken many times over even before it had a chance to learn how to love."

"She wanted to leave."

"But that doesn't mean she doesn't love you, does it?" Sabi ni Oscar. "If you love her as much as you think you do, then I think you should give her another chance."

"I ... I'm not sure if ... If she ... Hmm ... I don't think she feels the same way about me." Nag-aalangan kong sabi.

"She does."

Hindi ako makapaniwala sa narinig ko.

"Nung nasa airport kami, sinabi ko sa kan'ya na 'wag s'yang maka-iyak iyak habang nagpapaalam, dahil kapag umiyak s'ya, hindi ko na s'ya papayagang umalis."

"Anong sabi n'ya?"

"Tumawa s'ya." Napakunot ang noo konsa narinog ko. Tumawa?

"And ...?"

Inilagay nito ang dalawang daliri nito sa baba at marahang tinapik iyon. "This is ghe part that has been bothering me"

"What?" Atat na tanong ko.

"She said that she couldn't even if she dared to 'cause there we're only three things that could make her cry." Naghintay ako na magpatuloy s'ya. "Before she met you there qe're only two."

Nanigas ako sa kinauupuan ko. Parang nawalan ako ng pasanin at umaliwalas ang mukha ko. Nakadama ako ng pag-asa.