Sal Beni Yiğidim

Benim hatam

Okula gitmek istememiştim bugün. Kendimi iyi hissetmiyordum

Ama annem beni kontrol etti ve hiçbir şeyin yok diyip beni okula gönderdi.

Karnımın kasıldığını hissediyordum. Okula yaklaşan her adımımla daha da ağrıyordu. Dün gece sürekli düşünmüştüm

Neden rahatsız hissettiğimden emin bile değildim ama gözümü her kapattığımda aklımda olan tek şey minho hyungdu.

Aklıma bana bağırışı geliyor ve sinirleniyordum. Ama daha sonra benim bağıntılımı ve söylediklerimi hatırlayınca...

Tamam söylediğim şey doğruydu sevgili falan değiliz. Ama ona öyle bağırmam kırıcıydu

Düşüne düşüne en sonunda okula varmıştım.

Derin bir nefes aldım ve sınıfıma doğru ilerlemeye başladım. Evden geç çıkmıştım bu yüzden de sınıftakiler çoktan gelmişti

İçeri girdiğimi gören felix yanıma doğru geldi ve günaydınlaştık.

F: dün aceleyle gittin iyisin değil mi?

J: evet iyiyim sorduğun için saol

F: bir şey sorucaktım da..

Dinlediğimi belirterek baktım o da devam etti.

F: dün sen gittikten sonra abim biraz garip davrandı. Kötü bir şey mi oldu aranızda?

J: söylesem iyi olur galiba. Biraz tartıştık gibi bir şey oldu. Ve sanırım bayağı bir kırdım onu

F: o yüzden sabah öyle davranıyordu..

Felix konuştukça daha da üzülüyordum. Hocanın gelmesiyle yerlerimize geçtik ve ders başladı

Kafam dağınık olduğu için dersi pek dinleyememiştim. Artı bir de hocadan azar yemiştim.

Ders bitince hyunjinlerin yanındaydım. Minho normalde yaptığı gibi teneffüste bizim sınıfa gelmemişti.

Boş vermeye çalışıyordum ama pek işe yaramıyordu. Bir kaç ders sonunda yemek almak için kantine inmiştim.

Kantinde sıramı beklerken yanımdan Minho hyung geçmişti ve ben de konuşmak için hemen arkasından seslendim

J: hyung konuşsak mı biraz

Koluna hafifçe dokunduğumda yana dönüp bana baktı. Ve cevap bile vermeden önüne geri döndü

J: Minho dursana be-

Sesim biraz yüksek çıkınca hemen susmuştum ama çoktan tüm kantin bize bakıyordu.

M: Çek elini

Sert bir sesle söylediği şeyle elimi çekmiştim. Ve o da kantinden çıkıp gitmişti. Kantinde fısıltılar dışında hiç ses yoktu

Benimse gözlerim dolmuş insanların önünde ağlamamaya çalışıyordum. Hızlı adımlarla kantinden çıktım ve tuvalete gittim.

Direkt kabinlerden birine girdim ve yaşların gözlerimden akmasına izin verdim.

Hıçkırıklarımın duyulmaması için uğraşarak ağlamıştım bi süre. Neden ağladığımı ben de tam olarak bilmiyordum

Sadece acıtıyordu işte

Aylardır dediğim her şeye rağmen bana nazik olan o çocuk şimdi yüzüme bile bakmıyordu.

Bir süre sonra rahatladığımı hissettiğimde kabinden çıktım ve aynada kızarmış gözlerim ve burnuma baktım

Yüzümü yıkayıp sınıfa geri döndüm. Şu an açlığım cidden en son düşündüğüm şey bile değildi

Sınıfa girdiğimde felix endişelenip yanıma geldi

F: jisung ne oldu böyle ağladın mı sen otur hemen şuraya. Neden ağladın

Arka arkaya gelen sorularının hiç birine cevap vermemiştim. Belki de verebilecek gücüm yoktu.

Beni sandalyeye oturtmuş o da ellerimden tutup önümde çömelmişti

Yanımda birinin olması hissiyle tekrar gözlerim dolmuştu. Derin bir nefes aldım ve konuşmak için ağzımı açtım.

J: felix ben çok kötü hissediyorum. Minho benim yüzüme bile bakmıyor ve onu kırdığım için hak ettim bunu ama... canım acıyor

Titreyen sesimle söylediklerim üzerine yavaşça ayağa kalktı ve sıkıca sarıldı bana. Cidden birini nasıl iyi hissettireceğim biliyordu

Ona sarılıp biraz daha sakinleştikten sonra konuşmaya başladı

F: bunu şu an sormak mantıklı mı bilmiyorum ama merak ediyorum jisung. Abimi ne olarak görüyorsun ona karşı Ne hissediyorsun

Cevap vermemiştim. Ben de emin değildim çünkü

Bir arkadaş gibi hissettirmiyordu bana ama onu sevgili olarak da hiç düşünmemiştim

J: ben bilmiyorum. Hiçbir şeyden emin olamıyorum felix

F: o zaman emin olana kadar bekle. Emin olduğunda Ne yapacağını bilirsin

Felixe minnettardım. Kısa zamanda bu kadar yakın olmuştuk bile. Tanımayan biri bile güvenirdi ona

O gün Eve yalnız yürüdüm. Geçen haftalardaki gibi sohbet ederek değil

Sadece düşündüm

Kitabın okunma sayısı matematik netlerim gibidir ama ben hala bölüm atıyorumdur