Sal Beni Yiğidim

Hazırım

Bana niye sövüyonuz orda böldüm diye ya aaa lxnsjxkwşdk

Öncelikle uyarı yapmak istiyorum lütfen burayı okuyun.

Bu bölüm biraz tuhaf ve artı on sekiz sahneler olucak bunu bilerek okumanızı istiyorum. Çok olmucak ama biraz olcak

Felix'in ağzından

Hyunjin'in evine gelmiştim ama annesi ve babası evde miydi onu bile bilmiyordum. Kapıyı çalamazdım bu yüzden yine Hyunjin'i aradım.

H: "Felix?"

F: "kapıyı açar mısın zile basmak istemedim"

H: "annemler yok bassan da bir şey olmazdı. Neyse tamam açıyorum kapıyı"

Ailesi evde yokmuş. İyi... eğer gürültü yaparsak uyandırmaktan endişe etmeme gerek olmayacak.

Hyunjin kapıyı açmış ve biraz endişeyle bana bakmıştı.

H: "gel içeri üşütüceksin. Sorun ne Lixie?"

F: "seninle konuşmam gerek"

H: "dinliyorum?"

Buraya gelmeden önce çok kararlı ve sinirliydim. Ama şimdi... sanki boğazım düğümlenmişti ve nefes alamıyordum.

Ne söylemeliydim ki? "O kızlar kim Hyunjin" mi? "Beni aldatıyor musun" mu? Ne diyebilirim ki?

Gözlerimin dolmasını engellemeye çalışıp ağzımı açmıştım. Ama sesimin titremesi ve konuşamamam bir olmuştu.

Konuşamıyordum. Ne söylemem gerektiğini de bilmiyordum.

Bağırmak çığlık atmak istiyordum ama sesimi bulamıyordum.

H: "Felix gel otur şöyle"

Beni tutup koltuğa oturtmuş o da bana dönük yanıma oturmuştu.

Yapma Hyunjin... ben buraya sana kızmaya geldim böyle yapma.

H: "sorun ne güzelim"

Eliyle saçlarımı düzeltmiş ve yanağımı okşamıştı. Böyle olmaması gerekiyordu.

Kafamı biraz geri çekmiştim. O da istemediğimi anlayıp elini çekmişti.

En sonunda tüm cesaretimi toplamış gözlerimi aşağı eğip konuşmaya başlamıştım.

F: "Hyunjin... ben yetersiz miyim?"

Sorumu anlamamış olucak ki mal mal bakıyordu sadece.

H: "o ne demek öyle Felix Neden yetersiz olasın ki?"

Tekrar nefes almış ve konuşmaya başlamıştım ama şu an göz yaşlarım yüzünden zar zor yüzünü görüyordum.

F: "sanki benden uzaklaşmış gibisin. Sanki aramıza mesafe koymak istiyor gibisin. Hyunjin ben çok korkuyorum."

Konuşmasına fırsat vermeden onu koltuğa ittirmiş ve kucağına oturmuştum. Yaptığım şeyle şaşkınca bana bakıyor bir şey yapamıyordu.

F: "ben yetersiz miyim Hyunjin? Beni bırakıp kızlara gidiyorsun. Sana yetemediğim için mi? Eğer öyleyse söyleseydin ya sana yetmek için uğraşırdım. Ya da... erkeğim diye mi?

H: "ne-"

Kucağından hafif kalkmış ve altımdaki eşofmanı çıkarmıştım.

F: "erkek değilmişim gibi düşün Hyunjin. Sanki o kızlar gibiymişim gibi. Emin ol sana yetebilirim."