Sal Beni Yiğidim

Minik Bir Özür

Oy atıp yorum yapmayı unutmayın

Kararlıydım. Bugün bir şekilde Minho hyungla konuşucak ve ondan özür dileyecektim

Dünden beri bunu nasıl yapsam diye düşünüyordum ve aklıma bir fikir gelmişti. Ama işe yaramama olasılığı da vardı

Bunu düşünmemeye çalışarak okula gittim ve hemen felixi bulmaya çalıştım

Onu görünce yanına gittim ve konuşmaya başladım

J: Felix senden bir şey istiyceğim

Birden gelip böyle söyleyince anlamamış bir şekilde tepki verdi

F: nedir?

J: benim özür dilemek için Minho hyungla konuşmam lazım ama bana cevap vermiyor. Bu yüzden sen ona geç çıkacağını ve seni beklemesini söyler misin

F: söylerim de sonra nolucak

J: sen ona okulun köşesinde beklemesini söyliceksin ama sen çoktan gitmiş olucaksın. Senin yerine de oraya ben gidicem ve Minho hyungla barışıcam. Bence işe yarar gibi

Gülümseyerek cevap verdi bana

F: bence de işe yarar ben hallederim sen merak etme

Biraz da olsa rahatlamıştım

Felixe teşekkür edip yerime geçtim. Derslerin bu kadar hızlı bitmesini daha önce hiç istememiştim.

Neden böyle heyecanlıydım ki. Kalbim resmen güm güm atıyordu

Zor da olsa en sonunda çıkış saati gelmişti. Felix çıkışa doğru giderken abisini aramış onu beklemesini söylemişti

Daha sonra da hyunjinle beraber eve doğru yürümüşlerdi. Bunlar da gizliden oldular kesin söylemiyorlar şerefsizler

Dikkatimi tekrar Minho hyunga verip zamanı beklemeye başlamıştım

Camdan Minho hyungun köşede beklediğini görünce yanına gitmeye başladım. Gergin adımlarla olduğu yere adımladım ve biraz uzağında durdum

Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım

J: Mimho hyung

Kafasını bana çevirdi ve biraz şaşkınca baktı

J: eğer hala Felixi bekliyorsan o çoktan gitti

M: ne bana bekle demişti off şu çocuk

J: şeyy eve beraber gidelim mi istersen yani

Bir süre yüzüme baktı bir şey dememişti ama yavaşça evin yolunda adımlamaya başlamıştı

Ben de ona yetişip yanında yürüyordum

Konuşma açmak istiyordum ama çekiniyordum. Bu zamana kadar konuşmaları hep Minho başlatmıştı

Yürüdükçe evine dönmesi gereken sokağa yaklaşmıştık orayı geçersek konuşamazdım onunla

Son bir cesaret tam dönemeçr geldiğimizde konuşmaya başladım

J: şey hyung sana bir şey söylemem lazım

Beni dinlemeyeceğini düşünüyordum ama bana dönüp konuşmamı beklemeye başladı

Gitmeyeceğini biliyordum ama yine de ceketinin kol kısmından tutuyordum onu

J: geçen gün sana çok sert davrandım.. orda benim için endişelenmiştin ama ben aşırı tepki verdim

Mırıldanma tarzı sesler çıkardığında konuşmaya devam ettim

J: bu yüzden senden özür dilemek istedim. Sen şimdiye kadar hep yanımdaydın ben senden uzaklaşmaya çalışsam bile..

Direkt gözlerine odaklanmıştım. Yapacaktım

J: teşekkür ederim hyung

Onu yakasından biraz aşağı çekip hızlı bir öpücük kondurmuştum. Ardından hızla çekilip panikle konuştum

J: aa geç olmuş ben- gideyim hadi bay bay

Hızlı adımlarla evime doğru yürüyordum. Ne tepki verdiğini cidden merak etmiştim ama arkama bakamayacak kadar da utanmıştım

Kıpkırmızı yüzümle eve girdim ve lavaboya girdim

Yıkamama rağmen kırmızı olan yanaklarıma aynadan bakıp daha da utanmıştım

E yavaştan olsunlar artık dedim