Karanlığın Güneşi

Bölüm 6:Adin'in Kaderi.

Merhaba,bölümü beğenirseniz yorum atıp,oy verir misiniz?
Bölümü şarkısıyla okumayı unutmayın.

{Adin'in Anlatımıyla}
-13 Kasım 1990 Salı-
"Yapma Erdem gözünü seveyim yapma!" Buraya ev denir mi bilmiyorum,kapısındaki camları kırık,aynı benim gibi.Çöplük gibi bir yer burası.Yatak odasında bulduğum bir kağıda yaşadığım olayları yazıyorum.Babam olacak kişi,annemi dövüyor,her zaman ki gibi.Saat gecenin 4'ü.Umursamıyorum artık,her gün dövdüğü için.Babam silah çıkarıyor cebinden,ilk defa görüyorum elindeki silahı.Koşuyorum annemin önüne;"Yapma baba! Ne olur!" Ağlıyorum önünde,"Çekil!" diyor bana sinirlenince alev alan ela gözleriyle.Eli bile titremeden 5 el ateş ediyor anneme.İkisi kalbine denk geliyor.Ellerimle kulaklarımı kapatıyorum,ve ilk defa kendi çığlığımı duyuyorum,henüz 7 yaşındayken.Silahı yere atıyor babam,ben kapıyorum yerden.Annemin beyaz sutyeni kanla kaplanıyor,cansız bedeni kanlar içinde yerde yatıyor.Silahı babama doğrultuyorum,ellerim titriyor."Yapamazsın." diyor babam."Yaparım." diyorum kafasını hedef alarak.Gülüyor,"Ellerin titriyor baksana." diyor daha fazla gülerek.Hiç bir şey demeden babam gibi 5 el ateş ediyorum,ikisi kalbine,üçü kafasına denk gelecek şekilde.Polis siren sesi odayı dolduruyor,açık pencereden atlayıp kaçıyorum.Nereye gideceğim hakkında hiç bir fikrim yok.

-Günümüz-
Hastane yatağındayım.Nil'in saçlarını seviyorum,o annemden sonra hayatımda gördüğüm en güzel kadın.Her ne kadar güçlü görünmeye çalışsada içindeki Nil küçücük bir kız çocuğu,büyüyememiş,esir alınmış,işkence çekmiş küçücük bir kız çocuğu.Bana belli etmese bile anlıyorum,fakat o benim içimdeki yaralı erkek çocuğunu görüyor mu bilmiyorum.İçindeki kız çocuğunu büyütmek istiyorum ama içini bana açmıyor,kestirip atıyor sürekli.İçimdeki yaralı erkek çocuğuna daha çok yük bindiriyor,daha çok yaralıyor onu,farkında olmadan.Belkide farkındadır? Bile bile yaralıyordur o erkek çocuğunu.Bugün evlilik tarihimizi belirleyecektim,27 Mayıs 2023.Nil'in doğum tarihi.Nil'in doğum gününde yapacaktım düğünü,vazgeçtim.Beni sevip sevmediğini bile bilmiyorum,neden kendini bana açması için,beni sevmesi için uğraşayım ki? Yaralı erkek çocuğunu daha çok yaralıyor,omzumda hiç bir yük yokmuş gibi daha çok yük bindiriyor,işte bu yüzden Nil'le evlenmeyeceğim.Çocuğumuz olsa bile ona iyi babalık yapamam ki ben,kendi babasını öldürmüş biri olarak.İşte bu yüzden gideceğim buradan,Nil'i yaralamadan,çok uzaklara.

Çantamı alıp Nil'e son kez baktım.Bu güzellikten mahrum kalmak beni her ne kadar üzse de gitmeliyim buralardan.Son kez saçını sevdim ve odanın kapısını aralayıp çıktım.Arabam gelmişti bile,şimdi tek yapmak gereken o şerefsizin evine gitmekti.

{Nil'in Anlatımıyla}
Yatakta kıpırdandım,Adin'e seslendim fakat ortalarda yoktu.Lavaboya gitmiştir diye düşünüp biraz bekledim.Yatakta doğrulduğumda başımın ucundaki sehpanın üstünde bir not buldum.Üzerinde;"Nil." yazıyordu.Notun amcamdan gelme ihtimali beni korkuturken yavaşça kağıdı zarftan çıkardım.Notu okumaya başladım.

"Bunu sana nasıl derim bilmiyorum güzelim.Öncelikle şunu bil;seni çok seviyorum.Ama..Sen beni sevmiyorsun değil mi? Bunda hemfikiriz.Ben senin içindeki o küçük kız çocuğunu görüyorum Nil,Peki ya sen benim içimdeki küçük erkek çocuğunu görüyor musun? İçimdeki acı dolu çığlığı duyabiliyor musun? Beni anlayabiliyor musun? Bugün düğün tarihimizi belirleyecektim.Senin doğum gününde olacaktı düğünümüz,fakat sen veni sevmiyorsun ki? Sen beni sevmezken neden evlenelim? Bunun bi anlamı yok Nil,anlıyor musun beni? Asıl sebebe gelirsem,buralardan gidiyorum Nil.Sen benim güzeller güzeli katilim olmaya devam edeceksin fakat beni bir daha görür müsün bilmiyorum,benim gözüm hep senin üzerinde olacak.Evimide sana bıraktım,başka bir yerde yaşayacağım artık.Hep mutlu olman dileğiyle.Hoşçakal."

Bunu nasıl düşünebilmişti? Benim onu sevmediğimi,onu anlamadığımı nasıl düşünebilmişti?Bunu yapamazdı değil mi? Gitmiş olamazdı.Bizi kader denk getirmişti,şimdi nasıl ayırabilirdi?