"Birbirlerine uygun değiller diyorum abi. Mona, Poyraz'a yalan söylüyor."
Aralık duran kapıdan babamla halamın konuşmalarını dinlerken babamın söyledikleriyle kaşlarım çatıldı.
"Sanki tek yalan söyleyen Mona." Babamın sıkıntı dolu bir nefes aldığın...
UPUZUN BİR ZAMANDAN SONRA SELAAAAMMMMM! Nasılsınız? Umarım iyisinizdirr. Çok özlemişim bölüm girişi yazmayı. Nihayetinde sınavlarımı tamamladım ve tekrar burdayım. Açık konuşmak gerekirse aylardır psikolojik anlamda çöküntü içerisindeyim fakat inanıyorum ki bana iyi geleceksiniz. Daha fazla uzatmadan bölüme geçmek istiyorum. Satır aralarında buluşalım.❤️🩹
🎶Lana Del Rey - Pretty When You Cry 🎶Sia - Courage To Change 🎶Sezen Aksu - Hasret 🎶Leyla The Band - Yokluğunda 🎶Mahmut Çınar - Geldin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar dilerim!
🫀
Canına bahşedilen nefesi almaya devam ettiğin sürece dış çizgisine adım atamayacağın kurallar vardır. Listenin en başlarında yer alanlardan birisi de; dirayettir. Hayat şartlarında ki her sonuca, yaşadığın her an'da karşılaşabileceğin durumlara, sırtına gelecek her bir hançer darbesine karşı önlemini alma zorunluluğun olur.
Aksi taktirde katlanılamaz ızdıraptan darmaduman olan hisler, zor da olsa bir gün gücünü toplar ve intikam andı içerek alevlenir ve er ya da geç amacına elbet ulaşırdı.
Ruh mezarlığının kabrine her ziyarete gidişinde bir parçanla daha vedalaşarak geri dönersin çünkü; ruh denen bu illetin, kini hiçbir şeye benzeyemeyecek kadar güçlüdür. Sanki taştan yapılmış gibi hissedersin. Onlarca darbeye rağmen tek bir hasar almadan, yaralamaya devam eder. Geçen dakikalarla birlikte sana karşı beslediği nefret daha da artar ve tek amacı; yok etmektir.
"En sevdiğin de gidermiş." der, notaların arkasına saklanan nakaratın büyüleyici cümleleri. İliklerime kadar doğruluğunu hissedebilmek çok acıydı.
Her zerremle, bütünümle inandığım "Öldürmeyen acı güçlendirir" cümlesine dair sonsuz inancım, hem ruhumda hem bedenimde çöküş yaşadığım kırk sekiz saatte yok olmuştu. Güçlendirmemişti, can çekiştirmişti ve bunun sonucu zaferle değil mağlubiyetle sona ermişti.
