სააბაზანოდან ოდნავ დამშვიდებული გამოვედი, დასაწოლად მოვემზადე მაგრამ ვერაფრით ვერ ვიძინებდი, ათასი უაზრო ფიქრები მაწუხებდა და ამით გული მეტად მტკიოდა.
-დამელოდე ჯეიკ, ყველაფრისთვის პასუხს აგებ.–ჩემს თქვს შემოვულაპარაკე და გავითიშე.
დილით ადრე მომიწია ადგომა უნიში წასასვლელად, მხოლოდ 4 საათი მეძინა და ზომბს ვგავდი, მაგეამ ვერ გავაცდენთი თორემ საგანს შემატენიან. წამოვდექი და მაკიაჟი გავიკეთე, თვალები ოდნავ შესიებული მქონდა და აწითლებული მაგრამ მზიანი ამინდი იყო ამიტომ სათვალე გავიკეთე და ოთახიდან გავედი.
მაშინვე ჯეიკი შემეჩეხა მაგრამ მწარედ გავკარი მხარი და სახლიდან გავედი, ტაქსი დავიჭირე და წუთი წუთზე შევასწარი ლექტორს, სონუს გვერდით დავჯექი და მივესამლე.
-რა გჭირს?–ამათვარიელა–შეშუპებული გაქვს თვალები, იტირე?
-არა... კარგად ვარ.
-არა არ ხარ, გინდა ვილაპარაკოთ?–გავუღიმე და მოვეხვიე.
-კარგი-გამიღიმა.
ლექცია მალე გავიდა და სონუმ სახურავზე გამიყვანა. რამდენიმე კითხვა დამისვა მაგრამ ბოლოს საერთოდ ყველაფერი მოვუყევი. შოკში იყო და ვერაფერს ვერ ამბობდა.
-ჯეიკმა? ღმერთო... რადონის ნაბიჭვარია.
-ჰო...
-ვიცოდი რომ მექალთანე იყო, მაგრამ ჰისონის დას თუ ამას გაუბედავდა ვინ იცოდა? ღმერთო... ჰისონმა იცის?
-არა...
-მოკლავს რომ გაიგოს, იცი შენზე რამდენს ლაპარაკობს? აი ტვინს ჭამდა ხოლმე—გეცინა.
-არ ვეტყვი, ცოდოა...
-როგორც გინდა, მაგრამ არ გაბედო და მაგ მექალთანეს მეორე შანსი აღარ მისცე.
-რომელ მეორე შანსზეა საუბარი? დასანახათ ვეღარ ვიტან, მაგრამ
იცი როგორ მიყვარს?
-ეგ გაივლის, ვინმე ახალი იპოვე.
-ვიპოვე, მაგრამ 8წლით უფროსია—გაოცებულმა გამომხედა.
