-აუცილებელია რომ წახვიდე?–თმაზე ხელი გადამისვა ჰისონმა ჩემი მატარებლის მოლოდინში.
-ხომ გითხარი როცა გინდა მაშინ ჩამოვალ თქო?—გამიღიმა.
-მიგეჩვიე ელ, ახლა რომ წახვლა უშენობასთან შეჩვევა გამიჭირდება.–ღიმილი სევდაში გადაეცვალა ამან კი მეც დამასევდიანა.
-ამდენი ხანი რატომ აგვიანდება მატარებელს? უკვე 20 წუთი დაავიანა–ხალხი ნელ ნელა მიდიოდნენ თავიანთი ჩემოდნებით
-ალბათ რამე მოხდა,ტელეფონი შეამოწმე–ტელეფონი ამოვიღე და დავხედე ახალი შეტყობინება იყო მოსული სადაც ეწერა რომ მატარებლის ხარვეზების გამო მგზავრობა გადაიდო. ჰისონიც ჩემთან ერთა კიტხულობდა და სიხარულისგან ალბათ მეცხრე ცაზე იყო.
-ვსო წავედით ელ–ჩემს ჩემოდნებს ხელი დაავლო და სადგურის გასასვლელისკენ დაიძრა.
-აუუ-ამოვიოხრე და დაღონებული უკან გავყევი.
........__________.........___________......._
-კაი რა ელენა რატომ ხარ მოწყენილი?–გვერდით ლილი მომიჯდა და ყავა მომაწოდა.
-ამდენიხანი ვგეგმავლი ლილი წასვლას, ახლა კი ყველაფერი არასწორად მიდის, ყოველთვის ასე რატომ ხდება?–ყავა გამოვართვი და მოვსვი.
-ალბათ ბედის წერაა ელენა რა იცი რა ხდება–ჩაიცინა.
-ეგეთები არ არსებობს, ჩვენ ბედს ჩვენთვითონ ვწერთ.
-როგორც გინდა ისე იყოს–მხრები აიჩეჩა.–დილას როცა წახვედით შენ და ჰისონი ჯეიკი ისეთი დაღონებული სახით იჯდა, გეფიცები გული მეტკინა–გამეცინა
-ახლა სად არის?
-რავი სამსახურში ალბათ, ეგ ხო საქმიანი კაცია–ახლა თვითონ გაეცინა და მე მომხედა.
-სერიოზულად, სად მუშაობს?
-არ იცოდი?–სახე დაასერიოზულა
-სონუმ მითხრა, რომ სადღაცა ოფისში მუშაობსო..
-ჰაჰა. შენი აზრით ეგ და ჰისონი დეგუში რატომ ჩამოვიდნენ?
