Ποτέ Ξανά

53. "Αν το βλέπω λέει;"

•Γιάννης•

Μπαίνουμε μέσα στο πλοίο, αφήνουνε τις αποσκευές μας και ανεβαίνουμε πάνω.

Είναι αρκετά πρωί και η αλήθεια είναι πως έχω αρκετή όρεξη σε αντίθεση με την Μυρτώ που δεν έχει κοιμηθεί καθόλου. Το καταλαβαίνω. Πολλά άτομα δεν μπορούν να κοιμηθούν ένα βράδυ πριν από το ταξίδι τους.

"Μπροστά και αριστερά μετά δεξιά" μας λέει ο κύριος που έλεγξε τα εισιτήρια μας

Κοιτάζομαι με την Μυρτώ και είναι έτοιμη να βάλει τα γέλια.

"Νομίζω αυτός είναι πιο αγχωμένος από σένα!"
"Λες;"
"Ε ναι βρε Μυρτώ δεν τον είδες;"
"Λες να έχει κάποιο πρόβλημα το πλοίο και να πεθάνουμε όλοι;"
"Παρακαλώ;"
"Τίποτα τίποτα!"
"Μυρτώ;;;"
"Ναι;"
"Δεν θυμάμαι να μου έχεις αναφέρει ποτέ ότι φοβάσαι τα πλοία!"
"Και τα αεροπλάνα!"
"Τι;"
"Και τα τρένα! Και όλα τα μεταφορικά μέσα όταν δεν ξέρω τον οδηγό και όταν δεν τον έχω περάσει από ιερά εξέταση!"
"Αυτό που λες καταλαβαίνεις ότι είναι λίγο παράλογο έτσι;"
"Παράλογοι είναι αυτοί που επέλεξαν μια τέτοια δουλειά! Γιατί για να παίρνεις τόσους ανθρώπους στον λαιμό σου πρέπει να είσαι σίγουρα παράλογος!"
"Εμ μα και οι αρχιτέκτονες αν το δεις, όπως και οι γιατροί, μπορούν να πάρουν πολλές ζωές αν δεν έχεις χτίσει καλά κάποιο κτήριο, οι γιατροί νομίζω είναι αυτονόητο!"
"ΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟΙ!"
"Και ποιοι δεν είναι με βάση την λογική σου;" λέω χαχανιζοντας
"Όλοι είναι παράλογοι Γιάννη! Ακόμα και εσύ!"
"Εσύ; Είσαι;"
"Εγώ είμαι θέα! Οπότε όχι δεν είμαι!" λέει και γελάω

Με κοιτάει και ακουμπάει το κεφάλι της στον ώμο μου.

"Ξέρεις πόσες ώρες ταξίδι είναι;"
"Όχι!"
"Είναι τρεις ώρες ταξίδι" λέω με ενθουσιασμό
"Και γιατί μου το λες; Για να με αγχώσεις;"
"Προφανώς και όχι ήθελα απλά να κάνω μια παρατήρηση!"
"Την έκανες;"
"Όχι!"
"Ε πες την βρε άνθρωπε"
"Σκέφτηκα ότι έτσι και αλλιώς θα πιαστεί ο πισινός μου οπότε ας πιαστεί και ο ωμός μου" λέω και με κοιτάει
"Ρε χλέμπουρα!" λέει και με κοπανάει στον ώμο

Έχει τόση πλάκα όταν την πειράζω!

"Δες εδώ που γελάει κιόλας!"
"Ε τι να κάνω; Εγώ φταίω που πετάχτηκε η φλέβα στο μέτωπο σου πάλι;"
"Αντικειμενικά εσύ φταις! Εσύ με νευρίασες και πετάχτηκε!"
"Πρέπει να κοιτάξεις τα νεύρα σου!" λέω και στριφογυρνάει τα μάτια της

Σταματάμε να πειράζουμε ο ένας τον άλλο και η Μυρτώ έχει ζαρώσει πάνω μου. Την κρατάω όσο μπορώ στην αγκαλιά μου. Πρέπει να φτιάξουν επιτέλους πιο βολικές θέσεις στα καράβια και τα αεροπλάνα. Τόσα άτομα κάθονται στην τελική.