32. "Τότε υπήρχε;"

212 14 14
                                    

•Γιάννης•

Την βλέπω στο μαγαζί που ήμουν μετά από τόσο καιρό...

Το βλέμμα της αποκρουστικό έτοιμη να μου ορμήσει και να μου βγάλει τα μάτια και όχι με την καλή έννοια...

Της είχα φερθεί άδικα το ξέρω...

Έφυγα χωρίς να της πω τίποτα. Δεν είμαι τέτοιος απλά ανάμεσα σε μια φιλία και σε μια σχέση εγώ τουλάχιστον διαλέγω την φιλιά.

Ο Ορέστης δεν της μίλησε ποτέ για τα συναισθήματα του που από όσο κατάλαβα στην τελική φυσικά και δεν ήταν αληθινά.

Τα δικά μου πάλι είναι... Ακόμα την σκέφτομαι και όσο καιρό έδινε πανελλήνιες πίστευα ότι θα ήταν το καλύτερο για αυτή να μην είμαστε μαζί για να μην την επηρεάσω. Πίστευα όμως ότι θα ήταν καλύτερο και για μένα πράγμα το οποίο φυσικά και δεν ισχύει.

Μέρα με την μέρα χειροτέρεψε η κατάσταση μου και εννοείται πως το γεγονός ότι την έβλεπα με έκανε ακόμα χειρότερα.

Στις πανελλήνιες πέρασα σε μια σχολή της επιλογής μου αλλά δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Δεν θέλω να ρίξω ευθύνες στην Μυρτώ και να πω ότι φταίει αυτή που εγώ την σκεφτόμουν. Αν φταίει κάποιος αυτός είμαι μόνο εγώ. Αρχικά επειδή ξεκίνησα το όλο πράγμα μεταξύ μας, δεύτερον που δεν μίλησα με τον φίλο μου για να δω τι νιώθει για αυτή την κοπέλα και τρίτον που την άφησα χωρίς καμία εξήγηση.

Τώρα είναι ακόμη πιο όμορφη από παλιά.

Αυτός πάλι δίπλα της ποιος είναι;

ΛΕΣ ΝΑ ΒΡΗΚΕ ΓΚΟΜΕΝΟ;;;

Νιώθω κάποιος να με σπρώχνει ελαφρά και να με βγάζει από τις σκέψεις μου.

"Ξεκόλλα ρε φίλε!" μου είπε ο Αχιλλέας από δίπλα μου...

"Ναι τώρα θα ξεκολλήσω που την ξαναείδα τόσο καιρό δεν μπορούσα! Άσε μας ρε Αχιλλέα!"

"Ρε φίλε μην καρφώνεσαι. Υποτίθεται ότι το σταμάτησες μαζί της επειδή ήθελες και καλά να παίξεις μαζί της. Αν σε δει τώρα να την κοιτάς έτσι πάλι θα νομίζει ότι θέλεις να παίξεις της και δεν θα γυρίσει ποτέ!"

Έχει ένα δίκιο είναι η αλήθεια...

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι μου και κοίταξα αλλού.

"Πάντως είναι κούκλα!" είπα και μου γύρισε το κεφάλι ξανά αλλού μιας και πάλι με έπιασε να την κοιτάω

Τι θα κάνω με αυτή την μικρή;

•Μυρτώ•

"Σαν πολύ δεν κοιτάει αυτός εκεί;" μου λέει και χαμογελάει η Ιωάννα

Ποτέ Ξανά Donde viven las historias. Descúbrelo ahora