48."Ρε Μυρτώ τι κάνεις;"

134 9 24
                                    

•Μυρτώ•

"ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΝΙΞΕΙΣ! ΠΑΡΑΔΕΞΟΥ ΤΟ!" αρχίζω να φωνάζω και ακούω κάποιον να τρέχει

Ο ξάδερφος της μπουκάρει μέσα στο δωμάτιο λες και είναι στο σπίτι του...

"ΠΟΙΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ;" λέει και τον κοιτάω
"Κανείς Πάνο όλα καλά" του λέει η Ιωάννα στην τελική αλλά δεν άντεξα  και... ΠΕΤΑΧΤΗΚΑ

"Πώς μπαίνεις έτσι ρε ζαβό μπορεί να ήμουν γυμνή!"
"Ε τότε κάτσε να φύγω και να ξαναμπώ! Όταν τελειώσεις με το γδύσιμο φώναξε με!" είπε και παραλίγο να ρίξω τον δίσκο με το φαγητό

"ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΑΚΩΣΩ ΤΟΝ ΛΙΓΟΥΡΗ ΡΕ!" λέω και ο Πάνος γελάει
"Πάνο θες να φύγεις;"
"Μπα πολύ το διασκεδάζω με το κοριτσάκι!"

Εμένα είπε κοριτσάκι;

"ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!" ουρλιάζω και με αφήνει ελεύθερη η Ιωάννα

Εκσφενδονίζω ένα αντικείμενο που ενώ εκείνο καθόταν ήσυχο ήσυχο χωρίς να πειράζει κανένα από στέρεο αντικείμενο έγινε ιπτάμενο! Ο Πάνος κλείνει γρήγορα την πόρτα και έτσι το αυτό πέφτει στην πόρτα και έπειτα κάτω.  ΣΠΑΕΙ! Πω πάει τζάμπα αυτό! Έπρεπε να το πετύχω!

"Μ-Μυρτώ τι έκανες;" λέει με δυσκολία
"Γαμώτο δεν τον πέτυχα!"
"Μυρτώ αυτό ήταν του Μάνου!"
"Ε ντάξει θα ζήσει! Εξάλλου κακόγουστο ήταν!"
"ΗΤΑΝ ΔΩΡΟ!"
"Δικό σου;;;" λέω φρικαρισμένη
"Όχι!"
"Ε τοτε;" λέω χαλαρή
"ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΤΟΥ!"
"Ε εντάξει μω... Κάτσε ΤΙ;;;;;"
"ΤΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΑΣ!"

Εντάξει έχουμε πεθάνει και οι δύο! Τρέχω γρήγορα να μαζέψω τα σπασμένα γυαλιά.

"Ρε Μυρτώ τι κάνεις;"
"Μαζεύω τα γυαλιά!"
"Αυτό έγινε χίλια κομματάκια!"
"Απλά τα μαζεύω για να μην το δει!"
"Ναι λες και δεν θα το καταλάβει!"

Τι θα κάνουμε τώρα...

"Έλα ρε Ιωάννα χάλια ήταν!" λέω και απλά με αγριοκοίταξε

Μέχρι που ακούσαμε την έξω πόρτα να ανοίγει και κάποιος να μιλάει με τον Πάνο!

ΑΜΑΝ ΗΡΘΕ!

"Κοιμόμαστε τώρα!" λέει, πηδάει πάνω στο κρεβάτι και σκεπαζόμαστε ενώ σπρώχνω τα μεγάλα κομμάτια κάτω από το κρεβάτι με το χέρι μου

"Μωρή πάρε τον δίσκο μην σπάσεις και τα υπόλοιπα!"
"ΚΑΛΑ ΜΩΡΕ!"
"Μην φωνάζεις!" λέει και ξαπλώνουμε και ίσα που προλάβαμε να κλείσουμε τα μάτια μας πριν προλάβει να μπει μέσα

Ακούω μετά από λίγο την πόρτα να κλείνει και έτσι ανοίγω το ένα μου μάτι.

"Έφυγε;" λέει σιγά
"Έτσι νομίζω!"
"Ωραία κοιμήσου τώρα!"
"Δεν θα μου πεις για τον Σταύρο;"
"ΟΧΙ!"
"Καλά ντε πως κανείς έτσι!" λέω και με κοίταξε
"Έχω σκάσει και κοιμάμαι χωρίς να το ξερω!" λέω και προσπαθώ να το κάνω

Ποτέ Ξανά Donde viven las historias. Descúbrelo ahora