leaving tonight | arfer

0.1

Saatler geçmiş. Arda'nın kafasındaki sesler ikisini başbaşa bırakmış Ferdi'nin, Arda üzerinde, yaralarının etrafına kendi izlerini bırakmasına izin vermişlerdi.

Ve gitme zamanı gelmişti. Belki ikiydi saat, belki üç, kim bilir belki de dört. Ama önemli değildi. Ferdi'nin işi bitmişti ve gidecekti.

Göğsünde dinlenen çocuğun saçlarına bir öpücük bıraktı Ferdi. "Gitmeliyim."

"Neden? Saat geç oldu zaten. Kalsan, sabah gitsen olmaz mı?"

"Olmaz Arda, hadi kalk."

"İhtiyacım var sana. İhtiyacım olduğunda yanımda olacağını söyleyen sendin."

"Bu konuda anlaşmıştık. Ne olursa olsun kalamam." diyerek yavaşça yataktan kalktı. Üstünü toparladı. Son olarak da yerdeki tişörtününe uzanıp aldı.

"Bir daha zarar vermek istersen kendine, beni ara."

Arda ne olacağını hiç düşünmeden tişörtünün düz yönünü bulmaya çalışan Ferdi'ye arkadan sarılıp başını omzuna koydu. "Aramayacağım."

Ferdi gülüp omzundaki yüze döndü. "Arayacaksın."

Omuz silkti Arda. "Aramayacağım."

Fazlaca yakında duran dudakları öptükten sonra "Arayacaksın." dedi Ferdi.

"Böyle inatlaşacak mıyız?"

Arda'ya doğru döndü Ferdi. "Eğer kabul edersen inatlaşmayacağız."

"O zaman kal bu gece, ben de kabul edeyim. Kalmazsan aramam."

Ferdi, Arda'nın bu çocuksu hallerine sırıttı. "Beni kendinle mi tehdit ediyorsun sen?"

"Belki ediyorum, belki etmiyorum."

Yüzündeki sırıtışı bir kenara bırakıp ciddileşti Ferdi. "Etmemelisin. Beni kendinden sakın uzak tutmaya çalışma Arda. Beni kendinle sınama."

"Benden uzak kalmak istemiyorsan neden gidiyorsun? Kaçıyorsun sürekli."

"Kaçmıyorum Arda."

"Ciddi konuşmaktan hep kaçıyorsun Ferdi!"

"En son ciddi konuştuğumuzda görüşmeme kararı almıştık."

"Evet, almıştık. Ama yine uzak kalamadık ki."

Ferdi aklına gelenle sırıttı. "Ben gayet başarılıydım. Kapıma dayanan sendin Arda. İlk defa sen geldin bana."

"Çünkü sikeyim ki sana çok alıştım. Alışkanlığım oldun. Sensiz hiç yapamıyorum. Gerçi seninle nasıl olurdu bilmiyorum ama sensiz de hiç olmuyor işte. Yanında öylece durmak bile iyi hissettiriyor bana. Aramızda başka bir şey olmasına gerek yok. Sadece yanında durayım, bana yeter."

Arda'nın alnına yapışan saçlarını düzeltti Ferdi. Elini biraz çocuğun yüzünde gezdirdi. Hayrandı bu bedene. "Bana fazla kapılıyorsun. Dikkatli ol."

"Bu uyarı için çok geç kaldın. Ben boğulmaya başladım bile."

"Seni kurtaracak kimse yok."

"Senden başkasını da istemiyorum."

Ferdi sessice karşısındaki yeşil gözlere bakıyordu sadece. "Sen bana alışmadın Arda, bağımlı oldun."

"Kime göre, neye göre?"

"Sana zarar verdiğimi bildiğin halde vazgeçmiyorsun. Eğer uğraşırsan alışkanlıklarının yerine başka şeyler koyabilirsin. Ama sen benim yerime başka hiçbir şeyi, kimseyi koyamazsın Arda."