9. Bölüm: Dolandırıcı

64 13 0
                                    

İyi okumalar💙

Yıldızı parlatmayı unutmayınn 💓

Medya: Numaracı

***

"Hoşgeldiniz," diyerek bize bakan kadın kapıyı sonuna kadar araladı. Kalbim boğazımda atıyor gibi titreyen ellerimle kapıya yaklaştım.

"Hoş bulduk." Annem hemen arkamdan içeriye girdiğinde hemen ileride Egemen Bey'in bize doğru geldiğini gördüm. Adam dün bana sözleşme imzalatmamış gibi sırıtarak buraya doğru ilerliyordu.

Yanımıza geldiğinde anneme ve babama döndü.

"Hoşgeldiniz efendim." Annem damadını beğenmiş olmalı ki memnun bir ifadeyle ona karşılık verirken, babam kaşları çatık bir şekilde Egemen'in arkasındaki bir noktaya bakıyordu.

Yanımızdaki kadın bize salonu göstermeye hazırlandığı esnada topuklu ayakkabı sesleri duyuldu. Egemen'in hemen arkasında beliren oldukça güzel ve bakımlı bir kadın bana doğru geliyordu. Egemen'in annesi olmalıydı.

"Hoşgeldin kızım," diyerek ellerimi tuttuğunda ben şaşkındım. Sanki beni daha önce görmüş gibi davranıyordu. Tanışmışlığımız olmamasına rağmen, kadın çok sıcakkanlıydı.

"Solana buyurun," diyerek gülümsediğinde Sergen abim şaşkın ve bir o kadar da sinirli bir şekilde bir kadına bir annemlere bakıyordu. Ne olmuştu yine?

Kadın önümüzden yürüyüp salona girdiğinde biz de arkasından gidiyorduk. Egemen Bey de hemen yanımda yürüyordu.

Ellerimi tuttuğunda gözlerimi kocaman açarak ona baktım.

"Ne yaptığınızı sanıyorsunuz?" Bana cevap dahi vermedi. Yalnızca elimi sıkıca kavrayıp salona girdi. Hemen arkasından da ben.

Girer girmez koltukta oturan iki adama takıldı gözlerim. Biri orta yaşlı, diğeri fazlasıyla yaşlı görünüyordu. Birbirlerine benzerliklerinden baba oğul olabilirlerdi.

"Müstakbel karımla tanışın, baba." Dan diye konuya girmesi şart mıydı?

"Vay arkadaş!" diyerek isyan eden abimi umursamadım çünkü umursanacak daha önemli bir sorun vardı.

Orta yaşlı adam başını çevirip bize baktı. Yalnızca baş selamı vermekle yetinirken, yaşlı adam koltuktan kalkıp bize doğru gelmeye başlamıştı.

"Hoşgeldiniz, buyurun oturun." Çok sevecen bir adama benziyordu. Bakışları Egemen Bey'in tuttuğu elime kaydığında bıyık altından güldü.

"Siz de geçip oturun bakalım şuraya." Öz önce oturduğu koltuğu işaret ettiğinde Egemen Bey beni o tarafa doğru götürmeye başlamıştı.

Herkes oturduğunda bir sessizlik hüküm sürüyordu. Kimseden çıt çıkmıyor, birbirimize bakmak dışında hiçbir şey yapmıyorduk.

"Ee, nasılsınız Selma Hanım?" diyerek konuşan Egemen'in annesine karşılık annem tebessüm etti.

"İyiyiz Aysima hanım. Sizler nasılsınız?" Adının Aysima olduğunu öğrendiğim kadın gülümsedi.

EVLENELİM BARİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin