KAHVEYE BAYILIRIM ✔️ | Yarı Texting

48. Bölüm - Final 🤎

Hepimiz beraber karar verdik ve sizin 'mutlu son olsun' yorumlarınızı gördükçe oh dedim.

VEE SON KEZZ KEYİFLİ OKUMALAR!

~~~

"Bilal, çekil önümden!"

"Olmaz."

"Sevgilimi görmek istiyorum, çekilir misin?"

Talha Bilal'in kolundan tutup kenara çekti.

"Rahat ver insanlara."

Heyecanla otobüsün gelmesini bekliyordum. Aylardır bu anı iple çekerken son on dakika ölüm gibi geliyordu. Hele geçen gördüğüm rüyadan sonra kafayı yiyecektim.

Beklerken aklıma vedalaştığımız an geldi. Gözlerim dolunca gülümseyerek gözlerimdeki yaşları sildim.

"Hadi ama bana söz vermiştin, hani ağlamak yoktu?" Omzuna sarıldım. Ağlarken sümüğüm bulaşıyordu ama ikimizde umursamıyorduk.

"Özür dilerim, sözümü tutamadım.." Şefkatle yanaklarımı okşadı.

"Üzülme bebeğim, geri geleceğim."

"Biliyorum sen beni bırakmazsın ki."

Ellerimi yüzünde gezdirdim. Çok sevdiğim ama artık olmayan saçlarına baktım. Kısacık olan sakalları bile hiç yoktu.

"Bırakmam, seni nasıl bırakırım ben?"

Bana sarıldığında onunda ağladığını sesinden anladım. Ben onun her şeyini anlardım, tanırdım.

"Otobüs kalkmak üzere, hadi çocuklar!"

Görevli abilerden bir tanesi bizi uyardığında geri çekildim. Annem yanıma geldi.

Gökhan önce annemin elini öpüp, Çınar'ın yanaklarını sevdi. Babamla, babasıyla, herkesle vedalaştı.

Bilal yanımda gelip benim gibi ağlamaya başladı. Perişan haldeydim.

Gökhan gözlerini son kez bana getirdiğinde öyle bir ifadeyle baktı ki, ağladığım için gözlerimi oymak istedim.

"İçim gidiyor, yapma böyle."

Kimseyi umursamadan dudaklarımı öptü.

"Seni çok seviyorum. Her zamanda özleyeceğim."

"Bende seni çok seviyorum Çilek'im. Beni bekleyeceğini biliyorum."

"Seni bir ömür beklerim Gökhan.."

Otobüsün otogara yaklaştığını gördüğümde elimi kalbime koydum. Deli gibi atması normaldi.

Otobüs durduktan iki dakika sonra uzamış saçları ve sakallarıyla Gökhan'ın indiğini gördüm.

Mutsuz gözüküyordu, olduğumuz yere bakmadan bavulunu almak için bekledi.