KAHVEYE BAYILIRIM ✔️

44. Bölüm

Merhaba bebeklerim, nasılsınız?

Bu aralar biraz yazma hevesim kaçtı gibi hissediyorum, wattpade giriyorum yeni bölümdeki yorumları okumak için ama yorum yok. 190 kişi beğeniyor genelde ama yorum 20-30 arası, bu lütfen düzelsin olur mu?

Oylarda benim için önemli ama yorumlar motive ediyor. Yorumlarda sizlerle sohbet etmek benim çok hoşuma gidiyor.

Neyse, fazla uzatmak istemiyorum. Umarım, dediklerimin birazcık önemi varsa yorum yaparsınız diye düşünüyorum.

Hepinize keyifli okumalar dilerim. 🍓🍓

Bölüm sonundaki ankete katılmayı unutmayın.

~~~

"Nasıl abi ya, emin misin?" Gökhan Bilal'e kafasını salladı.

"Eminim, zaten hobi olarak yapıyordum. Hala yapmaya devam ederim ama kariyerimi onun üzerine bindiremem." Üzgünce onları dinliyordum.

Kantinde oturuyorduk ve Gökhan dün bana dediklerini şimdi Talha ve Bilal'e anlatıyordu.

İkisi de neden olduğunu tahmin ediyorlardı ama yine de yapmamasını söylemişlerdi.

"Bir yolu olmalı, biz buradayız, hallederiz."

"Gerek yok Talha, ben böyle mutluyum." Elimi tuttu.

Bu konu açılınca vicdan azabı çekiyordum resmen, hüngür hüngür ağlayasım geliyordu.

"Tamam o zaman, sizin için en iyisi neyse o olsun."

"Takım sana emanet."

Zilin çalmasına yakın ayağı kalktık. Gökhan beni sınıfın kapısına kadar götürdü, etrafa bakınıp yanağımı öptü.

"İyi dersler güzelim."

"Sana da, çıkışta yine seninle gelmek istiyorum olur mu?"

"Olur, gel."

Gülümsedim. El salladıktan sonra sınıfa girdim.

~~

Çıkışta yine söz verdiğim gibi Gökhan'la beraber kafeye gelmiştim. Buradaki Arif abi zamanla bana alışacaktı.

Ben yine çoğu kişinin oturmadığı köşeye geçip oturdum. Gökhan'ı izlemek o kadar hoşuma gidiyordu ki, özellikle bunu bizim için yapması çok daha özeldi, güzeldi.

Onu seyrederken, başka kızların onu kestiğini fark ediyordum ama neyse ki benim kocam hiçbirine yüz vermiyordu. Hah.

~~
Rümeysa ve Talha
(Nasıl sevgili oldular? Yazardan)

"Acil dedin önemli bir şey mi var?"

"Evet, aslında hayır, yani bilmiyorum."

Rümeysa kendi kendine verdiği gazla Talha'yı parka çağırmıştı. Aslında düğün günü konuşmak istemişti ama olan olaylardan dolayı bir türlü vakit bulamamıştı. Sonrasında utanmıştı, çekingenlikten pek bu konu hakkında konuşamamıştı.