KAHVEYE BAYILIRIM ✔️

46. Bölüm

Hoş geldiniz. Yıldıza basmayı unutmayın. Yorumlar benim için çook önemli.

200 oy olupta, 20 yorum olunca insanın motivasyonu kalmıyor.

Keyifli okumalar dilerim. Muck.

~~~
Yazardan

"Gökhan."

Gökhan adını duyunca elindeki tabakları masaya bırakıp arkasını döndü.

"Senin burada ne işin var?"

Takım elbiseli adam karşısındaki oğlunu baştan aşağı süzdü.

"Senin halin ne?"

"Ne varmış halimde? Çalışıyorum."

Adam son kez oğlunu ikna etmek için nerede olduğunu bulmuştu. Çalışmaya başladığını tahmin etmemişti. Elinden motorunu alsa bile hala eve dönmemekte ısrar etmişti, bunun üstüne antrenörünü de kovmuştu.

"Gökhan, eve dön. Daha fazla dayanamayacaksın ve kendi ayaklarına geleceksin."

"Hayır baba. Sen şimdi kararlarıma saygı duysan bile ben geri dönmeyeceğim. Ama bekle, sana vermem gereken bir şey var."

Kasanın arkasından odaya girdi. Kıyafetlerini çıkarttığı, dolaplı küçük bir odaydı. Okul çantasından eski telefonunu çıkarttı.

"Al, senin bana aldığın tek bir şeyi bile istemiyorum."

Telefonu uzattı.

"Gökhan, pişman olacaksın oğlum."

"Merak etme, olmam."

"Gökhan'ım.."

Çilek'in tatlı sesini duyunca babasının arkasına baktı. Gülümsedi.

"Hoş geldin."

"Hoş buldum." Yavaş adımlarla Gökhan'ın yanına gelirken adama bakıyordu. Ne zaman görse tedirgin hissediyordu.

"Son kararın mı?" Çilek'i görmezden gelerek konuşmuştu.

"Evet, son kararım."

~~
Çilek'ten

Aralarında ne oldu bilmiyordum ama Hikmet Bey bana düşmanca bakıp kafeden çıktı.

"Ne oldu?"

Hemen Gökhan'ıma dönüp sordum.

"Boş ver, her zamanki gibi şeyler söyledi. Telefonu geri verdim. Artık bende ona ait hiçbir şey yok."

Gülümsedim. Bunun için uğraşıyordu, kendi ayakları üzerinde durmak için, özellikle bizim için..

"Akşam babam seni yemeğe çağırıyor."

Kasaya geçerken bende kollarımı tezgaha yaslayıp gülerek ona baktım.

"Gelirim."