Ghost - destiny

Rozdział 15

Gdy poszłam do mojego pokoju zamknęłam drzwi na klucz i usiadłam na podłodze. Poczułam się jakby ktoś wyrwał mnie z transu. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę z tego co tak naprawdę zrobiłam. Zabiłam ją. Łzy zaczęły spływać mi po twarzy a moje ręce zaczęły się trząść.

Nie mam pojęcia ile tak siedziałam ale nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Otworzyłam a do mojego pokoju wszedł Ghost.

G- dobrze się czujesz?

Ja- nie wiem

G- wiesz że na to zasługiwała

Ja- wiem ale dopiero teraz dotarło do mnie że ją zabiłam

G- tak już jest w wojsku, ludzie giną i tutaj to normalne

Ghost usiadł na podłodze obok mnie, nie wiedziałam co powiedzieć więc zamknęłam oczy i położyłam mu głowę na ramieniu. Lekko się wzdrygnął ale się nie usunąć. Przełożył mi ręke przez ramię i zaczął gładzić moją skórę, uspokoiło mnie to.

Ja- jutro jest pogrzeb mojego taty, nie wiem czy dam radę

G- na pewno dasz, będę przy tobie, jak będziesz czuła się źle to będziemy mogli po prostu wyjść

Ja- nie chce żeby wszyscy widzieli jak płacze

G- ale nie ma nic złego w płakaniu, to naturalna reakcja

Ja- tobie też zdarza się płakać?

G- kiedyś tak

Ja- kiedyś?

G- za dzieciaka

Ja- a teraz?

G- to trudny temat, nie rozmawiajmy o tym

Ja- ale ja chce o tym rozmawiać

G- ale ja nie chce

Ja- czemu nigdy nie chcesz o sobie mówić

G- bo po prostu nie chce

Ja- przecież nic ci się nie stanie jak coś o sobie powiesz

G- przestań!

Gdy podniósł głos przestraszyłam się i lekko się od niego odsunęłam. Dawno nie widziałam go tak zdenerwowanego.

G- lepiej już pójdę

Nawet nie poczekał na moją odpowiedź. Wstał i wyszedł trzaskając drzwiami. Gdy wyszedł poczułam chłód.

Ghost

Nie chciałem podnieść głosu, wiedziałem że nie powinienem tego robić. Przecież ona nie zrobiła nic złego. Nienawidziłem myśleć o tym co działo się w przeszłości. Nienawidziłem tego kim przez to wszystko się stałem. Starałem się unikać tego tematu jak tylko mogłem bo bałem się jej powiedzieć o tym wszystkim. Co jeśli uzna mnie za potwora? Bałem się. Bałem się że jak powiem jej prawdę to ją stracę. Spróbuję jej to wytłumaczyć jutro. Teraz musiałem ochłonąć.

•

Gdy wstałam rano Ghost jak zwykle przyszedł do mnie z śniadaniem. Postanowiłam nie pytać o to co stało się wczoraj bo nie chciałam znowu go zdenerwować. Ale gdy przyszedł wydawał się zmęczony i... smutny?

G- przepraszam za wczoraj, nie powinienem tak na ciebie naskakiwać

Ja- spokojnie przecież nic się nie stało

G- stało się, nie powinienem tak reagować, po prostu nie lubię rozmawiać o mojej przeszłości

Ja- dlaczego?