SANRI

7.Bölüm / KALBİN BENİM EVİM

BÖLÜM ŞARKISI :
Bengü,Sahici
Neşet  Ertaş , sen benimsin  ben seninim

Sanrı sizlerle ..

🖤

Yağmur la kısa  olsada konuşmamızdan sonra saatin çok geç olduğunu fark etmiştim ama gitmek istemiyordum ve timi beklemek istiyordum . İçimdeki sıkıntıda korkumu dahada büyütüyordu , artık eve gitmem gerekti çünkü kararğahta daki askerler nöbete başlıyor herkezin işi gücü oluyordu .  Yavaş adımlarımla camın kenarından kalktım ve kapıdaki askerlere selam vererek çıktım Albayın benim çıktığımdan haberi olmalıydı .
Önlüğüme sımsıkı sarılarak hastanenin içine girdiğimde havanın ne kadar soğuk olduğunu anlamıştım.

Asansöre bindim ve hızlıca katıma geldim odama girmeden önce Hira nın kaşlarını çatarak baktığını gördüm . "Hadi hazırlanında çıkalım artık " diyerek odama girdim ve imzalamaya yeltenemediğim dosyaların bir kaçını imzaladım .
Üstümü değiştirmek için soyunma odasına ilerlerken Hira ve Hümeyra nın arkamdan geldiklerini yeni fark etmiştim hızlıca onlarda soyunma odasına geldi . Kabanımı koltuğa koydum ve dolaptan  hastaneye gelirken giydiğim kıyafetleri çıkardım .

Hızlıca üstüme geçirdikten sonra aynanın yansımasında kızların hüzünlü bakışlarıyla karşılaştım ve onlara döndüm . Hira yorgun ve meraklı bir sesle konuşmaya başladı ,

" Leyla iyimisin sen ?" Dediğinde hafif sırıttım bugün bu soruyu kaçkere duymuştum ?

"Ben iyi değilim ! " sesli bir ses tonuyla ayağa kalktım bende kendimden beklemiyordum .

Hira şaşırmış gözlerle beni izliyor Hümeyra ise çıt çıkarmıyordu dikkatlice beni izliyorlardı ,

"Bugün helikopterle beni görev yerine götürdüler biliyormusunuz çok zor oralar çok korkunç ama onlar orada görev yapıyor ölüme koşuyolardı !" Dediğimde Hümeyra ayağa kalktı ve yanıma oturdu destek olmak adına elini sırtıma koyup sıvazladı .

Ayağa kalktığımda oda anlamamış gözlerle beni izliyordu ,
"Ya yaralı bir asker vardı bacağına  kocaman kurşun girmişti onlar orda iki saat çatışmışlar Hira iki saat o çocuk orada can çekişmiş !" İstemsizce gözlerim dolmuştu ve göz yaşalarım sesiz çığlıklarım gibi akıyordu .

Hira nın gözleri dolmuş hüzünle ve şaşkınlıkla bana bakıyordu ,

Yutkundum ..

"Hira ben o kurşunu elimle çıkardım bundan başka çaresizlik varmı o askerlerin Alparslan ın çağresizliğini imiklerime kadar hissettim ben orda çağresizlikten ter dökerken Alparslan benim terimi silip arkadaşının fatiha sını okumaya başlamıştı  !" Gözyaşlarım akıp giderken Hira ayağa kalkıp kollarına beni aldı .

"Ben iyi nasıl olayım !" Diyerek hıçkırıklar boğazımda düğümlemdi
"Ya çatışma çıktı onlar mermilerle savaştılar gözümün önünde Hira !" Bana dahada sıkıca sarılırken oda sesiss sessiz ağlıyordu .

Ağlamam yavaş yavaş azaldığında Hira ile göz göze gelmiştik ve göz yaşlarımı sildi , "of benide ağlattın makyajım bozuldu " diyerek benide hafif gülümsetti ama hayla içimdeki ateş hayla sönmemişti.

Hümeyra nın kolundan tutarak ayağa kaldırdığında Hümeyra koluma girdi ve soyunma odasından çıktık .

Adımlarım yavaştı sanki bastığım yer cayır cayır yanacak gibiydi , arabaya doğru gitmiştik kafamı yavaşca kararğaha çevirdim ama ne gelen vardı nede giden  . Kafamı tekrar önüme döndürdüğümde Hümeyra nın  anlayışlı bakışlarıyla karşılaştım .