Το Κυνήγι

Κεφάλαιο 25

Τα πόδια μου έτρεμαν και σε λίγο θα λύγιζαν. Δεν μπορούσα να κρατάω άλλο το βάρος μου, ένιωσα να βουλιάζω, την γη να λιώνει κάτω από τα πόδια μου. Κοίταξα ανεπαίσθητα χαμηλά, απλά για καθησυχάσω τον εαυτό μου πως αυτό ήταν της φαντασίας μου. Τα πόδια μου δεν βούλιαζαν, η γη δεν έλιωνε. Το πάτωμα στερεό, παχύ. Ένιωθα, όμως, να βουλιάζω. Η καρδιά μου έτρεχε με παλμούς δυνατούς στα αυτιά μου, το στήθος μου πονούσε και κρίση πανικού κόντευε να με πιάσει. Κατέληξα να μπήγω τα νύχια μου στους ώμους της Κλάρα για να διατηρήσω την ισορροπία μου. Οι κόρες της διεσταλμένες από την έκπληξη, δεν ήμουν σίγουρη αν καταλάβαινε ακριβώς τι την ρωτούσα.

«Πού είναι ο Ντιν;» ρώτησα ξανά με διακοπές κάνοντας τις λέξεις ακόμα πιο καθαρές.

Κούνησε πάλι το κεφάλι ανήξερη.

«Δεν, δεν» είπε χαμένη.

«Έφερα επισκέψεις!» ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του Ντιν και κόντεψα να πέσω στα γόνατα από ανακούφιση.

Το οξυγόνο μπήκε βίαια στους πνεύμονες μου, καθώς μπορούσα να ανασάνω ξανά. Το βλέμμα της Κλάρα πήγε πίσω από τον ώμο μου, στον Ντιν που έκλεινε την πόρτα του σπιτιού. Βήματα ακούστηκαν από την κουζίνα και σύντομα η φωνή του Μορίς αργότερα.

«Ρέιτσελ!».

Η Ρέιτς χαχάνισε χαιρετώντας τον Μορίς. Δεν είχα γυρίσει ακόμα να τους χαιρετήσω. Ο πανικός δεν είχε υποχωρίσει ακόμα, τα πόδια μου έτρεμαν, όλο μου το σώμα έτρεμε.

«Αμάντα, μην θυμώσεις» είπε ο Ντιν.

Έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να σταθεροποιήσω το σώμα μου. Δεν είχα αφήσει την Κλάρα. Δάγκωσα τα χείλη μου καταλαγιάζοντας τις ανάσες μου.

«Σκέφτηκα πως θα χρειαζόμασταν την βοήθεια. Είναι περισσότεροι και πλέον αφορά όλους» συνέχισε με τον πρόλογο.

Πήρα μια βαθιά ανάσα. Η Κλάρα συνήλθε από την έκπληξη και έσπρωξε πέρα τα χέρια μου από τους ώμους της. Παραλίγο να πέσω, αλλά κατάφερα να πατήσω σταθερά στα πόδια μου. Η Κλάρα στάθηκε δίπλα μου κοιτώντας τους σοβαρή, σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος.

«Πες μου ότι δεν το έκανες» τον επέπληξε διακόπτοντας τον.

Σιγή ακολούθησε. Πετάρισα τα βλέφαρα μου και συνέχισα να παίρνω ήρεμες ανάσες για να επαναφέρω τους χτύπους της καρδιάς μου στο φυσιολογικό. Ο Σόμπχαν δεν τον είχε, δεν ήταν νεκρός, ήταν πίσω μου. Ζωντανός και μιλώντας. Δεν ήταν νεκρός, υπενθύμιζα ξανά και ξανά στον εαυτό μου. Δεν είναι νεκρός.