Το Κυνήγι

Κεφάλαιο 38

Στο σαλόνι δεν υπήρχαν πολλά έπιπλα, όπως άλλωστε και στην υπόλοιπη καλύβα. Το σαλόνι αποτελούταν από ένα τζάκι, έναν σάπιο καναπέ δεξιά από το τζάκι και μια ξύλινη καρέκλα απέναντι από τον καναπέ. Στον καναπέ κάθονταν ο Χάντεν, η Μάβελ και η Πατρίσια ανάμεσα τους. Στο μπράτσο δίπλα από τον Χάντεν καθόταν ο Μορίς με τα χέρια του ακουμπισμένα στο γόνατο του. Στην καρέκλα καθόταν ο Ντιν με την πλάτη του ριγμένη πίσω και τα χέρια σταυρωμένα χαλαρά μπροστά στον θώρακα. Στο άλλο μπράτσο του καναπέ καθόταν συνοφρυωμένη η Μέγκαν χτυπώντας νευρικά τα δάχτυλα στο πόδι της.

Όταν είχαμε έρθει στο σαλόνι με την Ρέιτς, κανείς δεν ρώτησε πού ήμασταν και γιατί λείπαμε τόση ώρα. Ήταν βράδυ όταν φτάσαμε στην καλύβα και αυγή όταν βγήκα από το δωμάτιο. Ήμουν ευγνώμων που κανένας δεν έκανε ερώτησεις, αλλά ζήτησαν να μάθουν για την μητέρα μου και για το τι είχε πει ο Χάρολντ. Αφηγήθηκα περιληπτικά τι έγινε με τον Σόμπχαν, πως εμφανίστηκε στο Φόρντκρος και απήγαγε τον Ντιν. Ότι είχε σκοτώσει όλες τις οικογένειες κλέβοντας τα Μαγικά Αντικείμενα χωρίς να αποκαλύψω γιατί τα έκλεψε· επέμεινα στην ιστορία που λεγόταν δεκαετίες, τα Μαγικά Αντικείμενα ενισχύουν την δύναμη των οικογενειών και για αυτό ο Σόμπχαν τα πήρε, για να μας αποδυναμώσει και να κλέψει την δύναμη τους για τον εαυτό του. Στην εξήγηση των Μαγικών Αντικειμένων ένιωθα το σχοινί του όρκου να δένει γύρω από τον λαιμό μου απειλητικά, αγκαλιάζοντας αόρατα το δέρμα μου και να σφίγγει ελαφρά προειδοποιητικά τον λαιμό μου. Αναφέρθηκα προσέχοντας τις λέξεις που χρησιμοποιούσα στο γεγονός πως ο Σόμπχαν ήταν ισχυρότερος από ό,τι πριν, χωρίς να επισημαίνω το πώς. Όταν η αφήγηση έφτασε στον θάνατο της μητέρας μου, την κράτησα απλή· προσπάθησε να σκοτώσει τον Σόμπχαν, αλλά την σκότωσε πρώτος. Δεν είπα για τον Χάρολντ στον Καθρέφτη, ούτε για την συμφωνία μου με τον Σόμπχαν στο δάσος και στην σπηλιά. Αυτά τα κράτησα για μένα.

Ένιωθα το βλέμμα του Ντιν έντονα και εξονυχιστικό καθώς μιλούσα, ιδίως όταν έφτασα στο σημείο με την συμφωνία. Παρατήρησε την απόκρυψη των πληροφορίων, αλλά δεν είπε κάτι. Ούτε ο Μορίς είπε, επενέβει μόνο για να πει πως ο Σόμπχαν τον τραυμάτισε, όταν προσπάθησε να σώσει τον Ντιν. Τα παιδιά ακούγαν με προσοχή, ανάμεικτα συναισθήματα ζωγραφίζονταν στον καθένα. Τα κοινά ήταν όμως τρόμος, ανησυχία, φρίκη, θλίψη και νευρικότητα.

Τέλος, αποκάλυψα τι μου είχε πει ο Χάρολντ όταν τον καλέσαμε στο δάσος. Όμως, πάλι, επέλεξα. Είπα πως μπορώ να παγιδεύσω τον Σόμπχαν στον Καθρέφτη της Προσωπικότητας αν αποδειχτεί πολύ δύσκολο ή ακατόρθωτο να τον σκοτώσουμε. Όταν έφτασα ωστόσο στο κομμάτι του φυλαχτού, κόμπιασα.