Το Κυνήγι

Κεφάλαιο 20

Οι τελικές εξετάσεις του σχολείου ήταν σήμερα. Η μέρα που καθόριζε τις υποτροφίες μας στα κολέγια. Έτρωγα τα χείλη μου από το άγχος και έπαιζα με το βραχιόλι μου. Ήμασταν έξω από τις αίθουσες μας περιμένοντας να μας φωνάξουν. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα πνίγοντας με. Δεν ήμουν καλά προετοιμασμένη. Με την αναβολή του Φόρντκρος πέρυσι το διάβασμα μαζί με του σχολείου ήταν πολύ. Με τις επιθέσεις και τις κηδείες.

«Έτοιμη;» ρώτησε ο Σον δίπλα μου.

Χαμογέλασα σφιγμένα. Ανασήκωσα τους ώμους.

«Δεν ξέρω» μουρμούρισα.

Με χτύπησε ελαφρά στον ώμο. Μια χειραψία καθησύχασης.

«Όλα θα πάνε καλά. Είσαι άριστη μαθήτρια» είπε.

«Οι βαθμοί μου έχουν πέσει» μονολόγησα αγχωμένη.

«Ω, δεν το ήξερα» είπε ξαφνιασμένος, γρήγορα όμως χαμογέλασε ενθαρρυντικά, «Δεν αμφιβάλλω πως θα γράψεις καλά».

«Η αίθουσα Γ να περάσει!» φώναξε ένας καθηγητής.

Ήταν η δική μας αίθουσα. Δυστυχώς δεν ήμασταν με την Ρέιτς και τον Χάντεν. Πήρα μια βαθιά ανάσα και προχώρησα σε ένα θρανίο. Τύλιξα τα δάχτυλα μου μεταξύ τους και περίμενα τα γραπτά δαγκώνοντας τα χείλη μου νευρικά. Ο καθηγητής πήγε στην έδρα του και πήρε την στοίβα χαρτιών. Ξεκίνησε να μοιράζει, όταν έριξε το χαρτί στο θρανίο μου, κράτησα την ανάσα μου. Ο φάκελος θεμάτων ήταν σφραγισμένος. Μόλις μοιράστηκαν όλα τα γραπτά, ο καθηγητής στάθηκε μπροστά από την έδρα του.

«Ανοίξτε τα θέματα σας. Κοιτάτε τα γραπτά σας» είπε αυστηρά.

Έσπασα την σφραγίδα και άνοιξα τον φάκελο. Πρώτη άσκηση, μαθηματικά. Δάγκωσα νευρικά τα χείλη μου και τρέμοντας από το άγχος ξεκίνησα να λύνω.

°∞°∞°∞°∞°

«Αφήστε να μιλήσω εγώ» είπε η Κλάρα έξω από την πόρτα της έπαυλης της.

Νεύσαμε και η Κλάρα άνοιξε την πόρτα. Η έπαυλη ήταν μεγάλη και ψηλή. Λευκό πλακάκι και μεγάλη σκάλα στο κέντρο που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια. Υπήρχαν πολλά παράθυρα για να μπαίνει μέσα φυσικό φως. Πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους και πολύχρωμα λουλούδια στα τραπέζια.

«Μαμά!» φώναξε η Κλάρα.

Σύντομα η μητέρα της ήρθε από την κουζίνα. Καστανόξανθα μαλλιά ως τους ώμους της και λεπτή σιλουέτα. Σταρένια επιδερμίδα και κομψά ντυμένη. Χαμογέλασε ευγενικά μόλις έφτασε κοντά μας.