Κεφάλαιο 36

0 0 0
                                    

Είχαν περάσει τρεις μέρες από την τελευταία συνάντηση με τον Σόμπχαν. Τρεις μέρες που ο Μορίς βρισκόταν σε κώμα. Δεν είχα δει τον Ντιν όλο αυτό το διάστημα, δεν ήξερα πού ήταν. Ο Σόμπχαν όμως δεν τον είχε, ήταν ζωντανός. Αυτό τουλάχιστον το ήξερα, ο Κρύσταλλος Ζωής του έλαμπε στο Δωμάτιο της Ζωής.

Όλος ο μαγικός κόσμος είχε μάθει για τον ερχομό του Σόμπχαν και πως είχε την Απόλυτη Δύναμη. Αρκετοί κατέφυγαν για τον θνητό κόσμο, όπου η μαγεία είναι αδύναμη. Άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους για να σωθούν.

Οι μαθητές των άλλων Σχολών είχαν φύγει, ο Μορίς όμως έμεινε στο νοσοκομείο του Ντίλκμπερκ για να τον παρακολουθεί ο θείος του. Το τραύμα του ήταν πολύ καλύτερα, δεν υπήρχε μόλυνση και φαινόταν να ανταποκρίνεται τέλεια στα φάρμακα και φίλτρα, αλλά ακόμα βρισκόταν σε κώμα.

Κοίταξα το Κρυστάλλινο Κύπελλο στο κομοδίνο μου. Το πρωινό φως αντανακλούσε πάνω στο γαλάζιο υλικό. Το όνομα μου χαραγμένο στην χρυσή πλακέτα στην βάση. Δάγκωσα την άκρη των χειλιών μου και επέστρεψα στην μπρούμυτη θέση. Έπλεξα τα χέρια κάτω από το πιγούνι μου και στήριξα το σαγόνι μου. Κοιτούσα το Απαγορευμένο Βιβλίο των Ξορκιών. Είχα σταματήσει να διαβάζω. Είχα κουραστεί. Απλά κοιτούσα την ζωγραφισμένη εικόνα του Καθρέφτη της Προσωπικότητας και τα κείμενα στις σελίδες.

Ξεφύσησα. Δεν μπορούσα να βρω τρόπο να σκοτώσω τον Σόμπχαν. Είχα διαβάσει τα Απαγορευμένα Βιβλία τέσσερις φορές και δεν έβρισκα τίποτα, ούτε μια αναφορά! Έριξα το μέτωπο στα χέρια μου και μούγκρισα ενοχλημένη στα παπλώματα. Η πόρτα άνοιξε και ύστερα οι φωνές της Πατρίσια, της Μάβελ και της Μέγκαν γελούσαν.

«Αμάντα!» έκανε ξαφνιασμένη η Πατρίσια και έβγαλα το πρόσωπο μου να χαμογελάσω βεβιασμένα, «Ακόμα πάνω από το βιβλίο;» έκανε αφήνοντας τα δικά της στο κρεβάτι της.

Τα κορίτσια έκλεισαν την πόρτα.

«Για αυτό έχασες το μάθημα; Έχεις χάσει αρκετά» είπε προβληματισμένη η Πατρίσια.

Πίεσα τα χείλη μου και κάθισα στο στρώμα μου. Έκανα τα πόδια μου οκλαδόν και χαλάρωσα τα χέρια μου στα γόνατα.

«Πρέπει να βρω τρόπο» είπα απλά και η Πατρίσια κοιτάχτηκε με τα κορίτσια.

«Όλοι ψάχνουν» είπε η Μάβελ, «Δεν είναι συνετό να χάνεις μαθήματα».

«Θα βρούμε την λύση» είπε ενθαρρυντικά η Μέγκαν.

Κούνησα το κεφάλι μου.

Το ΚυνήγιOnde histórias criam vida. Descubra agora