karşı yurttaki vampir // Yang Jeongin

Your Jacket

Ve belki sınavlar olduğu için uzun süre bölüm atamam. Neyse bolume geçekkk
Ve yakinda bölüme yeonjun (txt teki) dahil olucak
Diğer bölümü belki 3 gün sonra atarım o arada okunmalar artar mıı?

Kafamı kaldırdım. Sınıf boştu. Kimse kalmamıştı. Hyunjin ve Mina da yoktu. Omzumda olan şeye kafamı çevirdim. Ceket? Bu jeongin'in ceketi değil miydi? Aish, ne zamandır burdaydım ki?

Yanıma gelen bedene baktım "uyanmışsın." dedi gülerek. O da benimle mi kalmış?

Yang jeongin'den:

Uzun zaman sonra onu bulmuştum. Hiç birşeyi değişmemiş. Çok mutluydum ama bunu dışa gösteremezdim. Geçmişimde ki kadının şuan tekrardan doğmuş olması demek onu bir daha kaybetmeyeceğim demek. Kurtlar onu öldüren kişilerdi. Benim kadınımı öldürmüşlerdi. Ona artık sahip çıkmalıyım geçmişte yapamadığımı şuan yapmalıydım. Ona soğuk davranmak bana acı veriyordu. Ona;sarılmak, öpmek, kucaklamak istiyordum. Eski anılarımızın hepsini tekrardan yaşayacağız merak etme sevgilim. Senin yanında olmak için buraya kadar geldim.

Uyumuştu. Hala aynı şekilde uyuyor, hala aynı şekilde masum görünüyordu uyurken. Kolumu başımın altına alıp onu izlemeye başladım. Artık beraberdik. Artık ayrılmayacaktık. Eğer sana bir şey olursa daha geri dönme şansın yok, yani olmayabilir. Sen de her insan gibi öleceksin ama sen ölene kadar yanında olacağım, gerekirse zamanın seninleyken yavaş geçmesini sağlayacağım çünkü sen buna değersin, biz buna değeriz.

Yerimden kalktım. Hyunjin bana "onu kendi yurduna bırakır mısın?" diye sormuştu. Tabii ki de bırakacaktım. Onların bir yere gitmesi gerekti bende sevgilimin yanında olacaktım. Ceketimi çıkarıp omzuna bıraktım ve dışarı çıktım. Biraz hava almaya ihtiyacım vardı. Aklıma eski anılarımız gelince gülümsedim. Bir insan bu kadar harika olur muydu?

Beraber bir çocuk ile oynamıştık. Çocuğa tıpkı annesi gibi davranmıştı. Benim vampir olduğumu bilerek beni sevmeye devam etmişti. O çocuğun da vampir olduğunu bilerek onunla ilgilenmişti. O tekti benim için. Sadece o vardı kalbimde.

Yanına gittim düşüncelerimden kurtulup. Uyanmış etrafına bakıyordu. Beni fark ettiğinde gülümsedim. "uyanmışsın."

Gülümsedi "evet, uyandım da diğerleri nerede? Yani Hyunjin ve Mina."

Yanına gidip yüzüne eğildim. "onların işi vardı. Seni yurda bırakmamı istediler. Eğer istiyorsan gidelim."

Şaşkın Bir ifade ile baktı. Güzel Gözlerini gözüme kenetledi. O güzel gözlerine bakakaldım. İki hafta... İki hafta içinde sana açıklamayım. Bana öyle güzel bakma, defalarca sana aşık oluyorum. Seninle ilgili her şey net. Senin için bu sıkıcı derslere bile razıyım yeter ki sen yanımda ol,Yeter ki sen ol.

Ceketimi eline, çantasını omzuna takarak yanıma geldi. Ama Ne güzel bakışıyorduk işte uzun aradan sonra. Ceketimi bana uzattı "ceketin için teşekkür ederim."

"sen de kalabilir." dedim ve önden yürümeye başladım. Sınıftan çıkınca gülümsedim. Her şeyi bana huzur veriyordu. Bir yandan da beni duygulanıyordu bu olanlar. Düşünsenize çok sevdiğiniz birisini uzun zaman sonra görüyorsunuz. Bırakın bütün özlemleri, Ben onu 150 yıl boyunca görememiştim.

Üniversitenin çıkışında onu beklemeye başladım. Zaten hep onu beklemiştim 150 yıl boyunca. Bu 150 yıl nasıl geçmişti? İnanın bilmiyorum. Kurtlar ile o günden sonra düşman olmuştuk. Seo changbin ve Christopher Bangchan... Onlar beni sevdiğimden ayıran kişilerdi. O dönemde nasıl ayakta kaldığımı hatırlamıyorum. Felix'in bana yardımı çok fazlaydı. Beni ilk defa böyle görmüştü. Ne hissettiğimi anlamıyor olabilirdi ama beni neşelendirmeye, güldürmeye çalışıyordu.