karşı yurttaki vampir // Yang Jeongin

Why did it take you so long to come?

Gözlerimi hastane duvarına bakarken açtım. Yediğim yemek bana dokunmuş olmalıydı. Bir süre sadece duvara baktım. Hiçbir şey hissetmiyordum,çok boş hissediyorum sadece.

Başımı yanıma çevirdim. Serum takılmış,normalde isyan ederdim ama kendimi güçsüz hissediyordum. Odaya giren doktor ve yuna ile düzgün bir pozisyon almaya çalıştım. Doktor bana yardım etmişti.

"nasılsınız arin hanım?"

Nezaketen gülümsedim "iyiyim"

Kağıtlarını inceledi ve bana döndü "sadece yediğiniz şeyden dolayı zehirlenmişsiniz. Merak etmeyin midenizi yıkadık."

Yuna atıldı "ama aynı yemekten bir sürü kişi yedi ve yediğimiz şeyi geçen yıllar da yiyorduk bir şey olmuyordu."

Bana döndü "başka bir şey yediniz mi peki?"

Kafamı hayır anlamında salladım "ilk defa böyle oluyor."

(Zaman atlaması 2 yıl sonra,akşam saatleri;)

Sevgili günlük beni en iyi sen tanıyorsun galiba. Ben onu çok bekledim ama o gelmedi. Bilyorsun Her şeyi anlatmama gerek yok. Ama çok koyuyor insana biliyor musun?

Hepimiz mezun olduk hatta seungmin, Minho ve ryujin ile aynı yerde çalışıyoruz. Mina ve hyunjin onlar da nişanlandı. İnanabiliyor musun? Nişanlılar artık. Evet, yuna kaldı galiba. Seungmin ile ikisi sevgili, Han ve ryujin de sevgililer hatta mutlular. Felix de var onunla görüşüyorum. Ama biliyor musun? Jeongin asla gelmedi, onun hakkında hiç konuşmadılar Han ile.

Kurtlar var bide, onlar da yok ortada. Yeonjun ile barış sağladım, onunla da görüşüyorum. Ama bir vampir ile arkadaş değilim hele de onunla. Lıa... Lıa'yı boşver. Neden mi? Beni zehirleyen oymuş. Bana bunu yeonjun anlattı. Neyse ağzımızın tadını bozmayalım.

Jeongin kalbimde derin bir iz bıraktı. Adı geçtiğinde bir şekilde geleceğini sanarak hevesleniyor ve sonrasında üzülüyorum gelmediğini öğrenince. Her Han geldiğinde onun da geleceğini sanıyorum. Her Felix ile görüştüğümde belki o da gelir diye bekliyorum. Ama sonuç şu ki asla gelmiyor, bende bekliyorum hala.

Bir insan sevdiğini bekliyorsa uzun süre, onun içinde yoğun bir sevgi ve sabır vardır. Çünkü herkes bekleyemez, Sabırlı değildir. Kalbimi başka birine asla açmadım, açamadım. Çünkü burada hala birisini bekliyordum. Belki bir umut gelir değil mi? Ben ona inanıyorum. Ondan geriye kalan şu anlık bana verdiği sözler. Eğer bana söz verdiyse tutmak zorunda o sözü. Çünkü kimse tutamayacağı sözü veremez.

Elveda zamanı günlük, başka bir zaman görüşürüz. Şimdilik bu kadar. Ha bide unuttum, kızlar ile aynı evde yaşıyoruz kendimize bir ev satın aldık. Arada hyunjin'i tehdit ediyorum istediğim şeyleri alması için. Almazsa keyfi bilir, kız bizim değil mi? Vermem ki.

Günlüğümü kapatıp aşağı indim. Kızlar film izliyorlardı. Hep beraber olmak, hayallerimizi birlikte gerçekleştiriyoruz ve bu en iyisi. Onlar benim gerçek evim. Bir evin olması için illa çatıya, kapıya, odalara ihtiyacın yoktur. Bazen bir ev, hayallerini birlikte gerçekleştirdiğin arkadaşındır, arkadaşlarındır .

Bana döndüler, hepsi durumumu biliyordu. Bazen de ağlama krizlerine girdiğimi de. Onlara minnettarım her zaman.

"gel sen de izle."

Mina'nın bu cümlesine karşın gülümsedim. "ben dışarı çıkacağım."

Ryujin kaşlarını çattı "ama kar hafiften yağmaya başladı."

Ceketimi giymeye başladım "çok bastırmadan gelirim. Merak etmeyin. Gelirken istediğiniz bir şey var mı?"

Yuna atladı "sıcak çikolata sıcak çikolata."