In The Mindst Of Uncertainty (Casa Bilarmino #4)

Kabanata 14

A/N: I feel u mharissa. Pero di ako juntis ah. Sometimes bad people are actually kind. Hindi lang natin alam ang side nila bakit sila nagkaganon. Kahit ako mismo danas ko iyan. Pero kung sa magulang danas ko, kahit hindi pa ako nagiging magulang. Kasi ganyan si Mama pero hindi ganyan kasama kagaya ni Maureen, gusto lang niya na mapabuti kaming lahat kaya kahit medyo masama na ang pakiramdam niya laban pa rin si mader ert. Kaya ito ako, nagsusulat para soon maging physical book siya at maibenta ko.

Kabanata 14

"I have no rights to protect myself... Siguro tatahimik na lang ako. K-kasi k-kahit a-anong klaseng e-explination p-pa ang g-gawin ko ay si M-miriam pa rin a-ang kakampihan n-niyo." 

The realization hits me. The pain of that reality. 'Yong gusto mong lumaban pero sumusuko na kaagad 'yong mga luha mo magsasalita kapa lang.

'Yong kada salita mo pakiramdam mo ano mang oras na lang ay magsisitulo na sila. At 'yong pakiramdam na hinuhusgahan ka nila na kahit alam mo sa sarili mo yong totoong nangyari nasasaktan kapa rin. Kasi minsan parang gusto mo na lang na hilingin na sana alam nila para hindi ka masaktan ng ganito.

"K-kaya ba n-nagkagano'n si Ate Miriam dahil sayo?! "

Hindi ako ang dahilan. Dahil nagtanan sila ni Adonis. At wala akong kasalanan. At hindi ko alam kung may laban ba ako kay Miriam kahit pa si Dante ang ama ng anak ng dinadala ko. Pakiramdam ko kasi ang unfair, eh. Kahit pa siya ang ama ng anak ko pakiramdam ko nakikihati pa rin ako sa atensyon ni Dante kasi si  Miriam ang fiancée.

Sa pananalita ni Jennyrose pakiramdam ko mahal ni Dante si Miriam at ako naman ang kabit.

Palagi naman, eh. Dapat masanay na ako. Palaging ako ang pangalawa...

"N-napaka selfish mo naman! "

Siguro nga selfish ako. Pero hindi sa bagay. Kundi sa emosyon.

Sa senaryong iyon ay siya namang pag dating ni Mama La. At para akong binuhusan ng malamig nang makita siya. Dahil siya na lang ang nag-iisang tao ang nakakaintindi sa akin.

Kaya hindi ko kakayanin kung pati siya ay mandiri sa akin.

"W-what is this, M-mharissa? "

Napalunok ako sa tanong ni Mama La. Parang nanlamig ang mga kamay ko at doon ko napagtanto na wala na talagang pag-asa.

"M-mama L-la... I-i...m-m.... " hindi ko masabi, natatakot ako...

"She's pregnant, " malamig na putol sa akin ni Jennyrose na ikinatigil ni Mama La.

Siguro kung nandito lang si Papa Lo ay sumugod na siya sa mga Suriaga at baka kung ano pang magawa niya sa sobrang galit niya.

Kahit masyado akong nanghihina. Ay tinanguan ko si Mama La dahil may kalahati sa kaniya ang ayaw maniwala hangga't hindi ng gagaling mula sa akin ang totoo ay hindi siya kaagad mang huhusga hangga't hindi niya naririnig ang side ng taong hinuhusgahan ng lahat.

"Y-yes, I'm pregnant. And the father of my child is Dante—"

"Mharissa! " tutol na sigaw sa akin ni Mommy.

At sa puntong ito dito ko na rin sasabihin ang katotohanan. Ayaw kong maging masama sa kanila habang buhay at magpaka kontrabida sa sarili kong istorya.