Yak Gel

Yirmi üçüncü bölüm

T: *Göz kapaklarım yavaş yavaş açılmaya başladı. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Tekrar yatağıma oturdum. Bir dakika ben neden kendi evimdeyim? Ne oluyor? Çağan!*
Efe?
Ç: Burdayım Tuana.
T: *Odamda ki koltuğa oturmuş beni seyrediyordu.* Neden benim evimdeyiz?
Ç: En son olanları hatırlıyor musun?
T: Hayır.
Ç: Hatırlayınca yanıma gel.
T: *Dışarı çıktı. Bende düşünmeye başladım. En son Arda bizi kaçırdı. İmm hatırladım. Yağızlar bizi kurtarmıştı. Eve dönmüştük. Efe çok sinirlendi. Aa boynumdaki acı... BU PİSLİK BENİ BAYILTMIŞTI.*
EFEE!
Ç: Hatırladın bakıyorum.
T: Neden beni buraya getirdin?!
Ç: Ben bir karar verdim Tuana.
T: Ne kararı?
Ç: Benden önceki hayatın nasıldı?
T: N-normal. Niye ki?
Ç: Benle geçirdiğin hayatın nasıldı?
T: Çok güzel.
Ç: Ama olaylı. Hem de çok olaylı. Benim yüzümden ölebilirdin. Tecavüze uğrayabilirdin. Hepsi benim yüzümden.
T: Saçmalama Efe. Senle bir alakası yok.
Ç: Hayır var Tuana.
T: Naz nereye gitti? Sürekli Tuana Tuana.
Ç: Bundan sonra Naz yok.
T: N-ne? Neden?
Ç: Bundan sonra bende yokum Tuana.
Hayatına hiç girmemeliydim. Kaldığın yerden devam et. Bu şehirden gidiyorum. Karşına bir daha çıkmayacağım. Kararım bu.
T: Ha-hayır hayır hayır hayır! Gidemezsin. Beni bırakıp gidemezsin!
Ç: Hoşçakal Tuana.
T: HAYIR! *Kapıyı açtı yavaşça çıktı. Kendinden emin ve yavaş adımlarla gitmeye başladı. Bende çıktım kapının önünde diz çöktüm. Ağlıyordum.*
EFE GİTME. EFE! EFE N'OLUR GİTME!

Gitme aylar yıla döner.
Gitme bu gönül sensiz neyler?
Düşer kor ateşlerine.
Yanar yanar ellerinde...