ASKER - TEXTİNG

18

İyi okumalar herkese

_________________

Odanın karanlığında faltaşı gibi olmuş gözlerimi tavana dikmiş boşluğa bakarak bugün olanları düşünüyordum.

Tartışmamızı, birbirimize bağırmamızı..

Takıldığı şeyin kıyafetim olduğunu sandığım için gerilip fazla üstüne gitmiştim ama onun asıl takıldığı kıyafetim değil, askeriyeye öyle gitmemdi.

Buna rağmen durduk yere kavga çıkarttım ve haketmediği şeyler söyledim. Asıl toksik davranan bendim ama o anın verdiği reaksiyonla bunu fark edememiştim.

Son zamanlarda empatiyi hep iş işten geçtikten sonra kuruyodum ama yinede, ben o olsaydım bana karşı o kadar sakin kalamazdım. Askeriyede kavga çıkartıp resmen arkadaşlarına onu rencide etmiştim, sesimi yükseltmiştim, onun neye takıldığını duymazdan gelip kendi bildiğimi okumuştum.

Onun kadar olgunlukla karşılayamazdım ben bunları. Tuna'yla mesajlaşmalarıma bile kızmadı.

Düşündükçe daha da utanıyodum. Gerçekten kendimi rezil gibi hissediyodum.

Saat gece 2ydi. Hakan salonda uyuyordu.

Acaba uyuyo muydu?

Yavaşça yataktan kalkıp ayaklarımı yere sarkıttım. Parmak uçlarımda kapıya gidip kapıyı açtım ve odadan çıkarak sessiz adımlarla salona ilerlemeye başladım.

Salona girdiğimde karanlıkta Hakan'ın silüetini az uz ayırt edebiliyodum.

Yarım yamalak üstüne örttüğü ince yorganı karnının üstünde tuttuğu eliyle tutuyorken, başıyla yastığının arasınada diğer elini koymuştu.

Ses çıkarmamaya özen göstererek zar zor sığdığı koltuğun küçük bir bölümüne oturup ona, görebildiğim kadar, bakmaya başladım.

Uykusunda bile çok ciddi gözüküyordu. Sanki uyumuyomuş gibiydi ya da her an uyanacakmış gibi.

Karanlıkta yüzünün her ayrıntısını göremesemde göz altlarına düşen kirpiklerinin gölgesinin uzunluğu farkedilmeyecek gibi değildi.

Parmaklarımı dayanamayarak temkinlice yanağına koymuşken Hakan'ın gözleri far gibi açılmıştı.

Anında refleks olarak elimi geri çekerken uykulu halinden sıyrılmaya çalışarak doğruldu.

Hakan: beste.. noldu?

Beste: uyandırmak istememiştim. Özür dilerim.

Hakan cevap vermeyerek 'önemi yok' dercesine başını salladı.

Hakan: bi sorun mu var, gece gece noldu?

Beste: uyku tutmadı.

Hakan: o niye?

Beste: boşver, uyu sen. Yarın işe gidiceksin.

Hakan: bi şey olduysa söyle, o bahsettiğin çocuk mu yazdı?gizlemene gerek yok söyleyebilirsin.

Beste: hayır tabiiki. Engelledim nası yazsın?

Hakan unuttuğu bi şeyi hatırlamışçasına kaşlarını havalandırdı.

Hakan: ha, doğru. Kabus falan mı gördün?

Beste: hayır. Ben sana bakmaya gelmiştim. Uyandırdığım için kusura bakma. Uyu hadi sen. Uykun var.