van de Graaf of het Lam?

Milo!

Raoul kwam aanlopen met een dienblad.
Er lagen allemaal lekkere dingen op, van koffie tot wraps.
"Hier Jaad, jij mag eerst pakken."
"Dankje papa <3"
Ik pakte een koffietje en een wrap.
Daarna pakten Koen en Matt ook wat.
Als laatst Raoul.
Ik begon een hap te nemen van mijn wrap. Hmm wat was dees lekker zeg.
En die koffie, was ook zoo perfect.
Nog nooit gedacht dat ziekenhuis eten zo lekker zou zijn.
Koen had zijn eten als eerst op, dus pakte zijn laptop uit zen rugtas.
Hij ging een video editen, van de bankzitters.
Terwijl hij dat deed kletsten Raoul, Matthy en ik nog even.
Toen iedereen klaar was met eten en drinken, liepen we naar de receptie.
Om te vragen over Milo.
De boys zeiden dat ik het mocht vragen, dus ik liep naar de receptie, met de boys achter me.
"Hallo, ik had een vraagje, weet u toevallig waar Milo ter Reegen ligt?", vroeg ik.
"Hoi, ik zal even kijken voor je."
De vrouw bij de receptie keek in het systeem.
"Ja, hij ligt op kamer 101, komen jullie op bezoek?"
"Ja, ik ben de nicht van Milo, en hun zijn de beste vrienden van hem."
"Oke helemaal top, veel succes nog!"
"Dankuwel, doegg."
We liepen weg.
Naar kamer 101.
Ik rende zowat door de gangen heen, ook al moest ik rustig aan doen.
We waren al bij kamer 80, dus we zijn der bijna.
Na nog 5 minuutjes lopen en zoeken waren we daar eindelijk, kamer 101.
Waar Milo ter Reegen lag, mijn eigen neefje.
Ik klopte voorzichtig aan, en een verpleegster deed open.
"Hai, bezoek?"
"Hoii, ja klopt, ik ben de nicht en hun zijn vrienden."
"Oke top, doe wel rustig aan oke?"
"Doen we!"
We liepen rustig naar binnen, een voor een.
Ik liep voorop.
"Hey Milo", zei ik zacht.
"Jade!"
"Sst rustig maar."
Ik gaf hem een dikke knuffel.
Daarna liet ik de boys nog even praten met Milo, terwijl ik nog praatte met de verpleegkundige, over wat er nou precies gebeurd was.