van de Graaf of het Lam?

Van de Graaf

Ik knikte en we liepen naar binnen.
Eerst pakte ik nog een glaasje water, voor de politie agent ook.
Matt liep al die tijd al achter me aan.
Hij seinde dat ik moest gaan zitten.
"Bent u familie van Milo ter Reegen?", vroeg de politie agent.
"Uhm- ja, nicht."
"Oke top, Milo, uw neefje is beland in een zwaar ongeluk.", zei ze voorzichtig.
Ik staarde wat voor me uit, en begon hard, heel hard te huilen.
Matt knuffelde me.
"En waar is hij nu dan?", vroeg Matthy.
"Hij ligt nu in het ziekenhuis, op de ic (intensive care)."
"Kunnen we naar hem toe?"
"Hoogstwaarschijnlijk morgen."
"Oke."
"Ik laat jullie wel even alleen.", zei ze lief.
"Dankuwel."
Ze liep naar buiten, naar de rest.
Het was een super lieve politie agent, het was een vrouw van rond de 40.
Ik keek Matt aan en gaf hem een knuffel.
"Morgen gaan we hem bezoeken schat."
Ik zei niks.
Robbie kwam binnenlopen.
Hij zag dat ik in Matt's armen lag.
Hij zei niks en rende naar boven.
"Kut ik heb het echt verpest", dacht ik in mezelf.
Ik stond op en liep naar boven.
Matt keek me aan, maar zei niks.
Toen ik eenmaal boven was, hoorde ik Rob huilen.
Waarschijnlijk huilde hij om Milo.
Maar oke.
Ik klopte op zen deur, en liep daarna naar binnen.
"Wat?"
"Rustig maar hoor, meneer van de Graaf."
Hij probeerde te lachen, maar het lukte niet.
Wat is er toch steeds met hem.
Ik dacht er niet over na, maar begon hem te knuffelen.
Waarom deed ik dat?
Ik heb echt geen zin in gezeik met Matt, het is men beste vriend.
Ik wil hem echt niet kwijt raken.
Alhoewel wel nog niet officieel een relatie hebben.
Ik wist gewoon dat ik het niet moest doen.