နားထဲမှာ နာနာကျင်ကျင် ငြီးငြူသံတွေ အဆက်အပြတ်ကြားနေရတယ်။
သူမအား မျက်လုံးပေါင်းများစွာက စိုက်ကြည့်နေသလို ခံစားရတာကြောင့် ကိုယ့်ကို ကျုံ့နိုင်သလောက်ကျုံ့ထားလိုက်တယ်။
စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ မတည်ငြိမ်သေးသည့် လုချီမှာ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း စတူဒီယိုတောင် မသွားဖြစ်။
သူမလက်ထဲ ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ဓါတ်ပုံတွေကို မရေတွက်နိုင်သော အကြိမ်မြောက် အဖြစ် ပြန်ကြည့်သည်။
ဓါတ်ပုံထဲတွင် ဘယ်နှခါပြန်ကြည့်ကြည့် ထင်ရှားနေသော သူမ ပုံရိပ်ကြောင့် အံကို တင်းတင်းကြိတ်ရင်း ချေမွပစ်လိုက်၏။
ဖြေဆည်မရစွာ သူမ အာခေါင်ခြစ်၍အော်လိုက်တော့ စားပွဲခုံအောက် ဝင်အိပ်နေသော ကြောင်လေးက အလန့်တကြား ထွက်ပြေးသွားသည်။
အမှောင်ချထားသော အခန်းတစ်ခု၏ ထောင့်တွင် သူမဟာ စိတ္တဇ ဝေဒနာသည် တစ်ယောက်လို ကုတ်ခြစ်၍ တွားသွားနေခဲ့သည်။
ကောင်းမွန်စွာ အိပ်စက်ထားခြင်းမရှိသော သူမ၏ မျက်ဝန်းတို့ဟာ ရဲတောက်နေ၏။
ချိုင့်ဝင်နေသည့် မျက်တွင်းတွေ ဂဏာမငြိမ်သည့် မျက်စံနက်တို့အရ သူမဟာ ချွတ်ချုံကျသော သဏ္ဍာန်။"မှားသွားပါတယ်။
မှားသွားပါတယ်"ငြီးငြူသံတွေပဲ ပဲ့တင်ထပ်နေသည့် သူမ၏ နားကို ခပ်နာနာ ထုပစ်လို့ ငိုယိုအော်ဟစ် တောင်းပန်နေမိသည်။
စိတ်တည်ငြိမ်စေရန် အလို့ငှာ အဖန်ဖန် ကုတ်ခြစ်ထားသည့် လက်ဖမိုးများမှာ သွားစို့လို့နေသည်။
သူမ၏ ခြေထောက်နားတွင် လုံးထွေးနေသော စက္ကူရွက်အား ပြန်ဖြန့်ကြည့်လိုက်တော့ ငန်းသဏ္ဍာန်ထွင်းထားသည့် စာရွက်ပိုင်း။"အဖြေရှာကြည့်ရမှာပေါ့။
ငါက ဘာလို့ ဒီမှာ တိရိစ္ဆာန်ကောင်လို ငြီးတွားနေရမှာလဲ!!!"နေ့နေ့ညည အော်ဟစ်နေသည့် သူမကြောင့် ဘေးအိမ်များက စိတ်ညစ်ညူးစွာ နံရံကို တဗုန်းဗုန်း ထုသည်။
ဂရုစိုက်မနေပဲ အပေါ်ရုံကုတ်နှင့်အတူ ပုံးထဲမှ ထီးကိုပါ ဆွဲယူလိုက်လို့ တိုက်ခန်းအပြင်ဘက် ခြေတုံခြေချ ထွက်လာသည်။ဓါတ်ပုံများနှင့်စာရွက်အား ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် သူမလက်များဟာ အဆမတန် တုန်ရင်နေခဲ့၏။
YOU ARE READING
Melancholy Lake
FanfictionGraceful swan,my deep regret,you nevermore shall be Odette