Orkide (BxB)

Aşk kapıda

"Afiyet olsun"

Önüne konulan kahveyi alıp avuçlarını ısıttı.Ryanın evde olmadığını öğrenince gitmek istedi ancak Nick izin vermemişti.

"Size zahmet oldu."

"Lütfen öyle düşünme.O kadar yol gelmişsin,Ryan haber vermemiş galiba sana."

O geceyi hatırlayıp bir kez daha kızdı kendisine.Şimdi teşekkür etmek için kapı kapı geziyordu.

"Nereye gittiğini biliyor musunuz?"

"Mısıra gitti."

Nick Dylanın havalanan kaşlarına bakıp kahkaha attı.Evet,Ryan için böyle şeyler zaman almıyordu.

"Neden?"

"Bilmiyorum Dylan.Açıklamam gerekirse eğer,Ryan sürekli Mısıra kaçamaklar yapıyor.Belkide sevgilisi vardır,bilemiyorum.Hiç konuşuyor mu öyle şeyler?"

"Hayır..."

İstemsizce sesi kısılmıştı.Ryan herkesle konuşan bir tip değildi.Sevgilisi olma ihtimali Dylana garip gelmişti.Belkide bir sevgilisi olduğu için herkesle yakınlık kurmuyordu...

"Ben gitsem iyi olacak.Tekrar teşekkür ederim."

Ceketini giymeden dışarı çıkmıştı.Soğuk rüzgara rağmen boğuluyor gibi hissediyordu.Neydi bu nefesini kesen?Dayanamayıp Ryanı aradı.Sesini duymaya ihtiyacı vardı.Teşekkür edemeyişi mi kesiyordu nefesini?Saçma.

"DYLAN?"

Ryanın sesini duyunca derin bir nefes aldı.Onu özlediğini kabul etmişti.

"Neden yoksun?Evine geldimde ben."

"Mesajını gördüm, kusura bakma hemen cevap veremedim."

"Meşgulsün yani..."

"Biraz öyle."

"Özür dilerim ve teşekkür ederim."

"Rica ederim."

Ryan sesindeki kırgınlığa alışık değildi Dylan.Bir süre Ryanın nefes alış-verişini dinleyip gözlerini kapattı.

"Seni özledim.Kendine dikkat et."

Ryanın cevap vermesine fırsat vermeden telefonu kapattı.Yüzündeki gülümseme eve kadar eşlik etmişti ona.

"Ryan,iyi misin?"

"B-beni özlemiş.."

Amir oğlunun kızaran yüzüne bakıp kaşlarını çattı.Elini Ryanın yanaklarına koyup gülümsedi.Oğlunun bu halleri ona geçmişini hatırlatıyordu.Aşk seni domatese çevirecek kadar yüce bir şeydi.

"Baba,benim hemen geri dönmem lazım!"

Odasına koşup henüz yerleştirmediği valizlerini aldı.Aşk kapısını çalmıştı ve o açmak için koşuyordu.

RUN RYAN!