Neden mi orkide?Çünkü orkide-saflığı ve aşkı simgelerdi.Tıpkı onun gibi.Onun gülüşü tüm renklere bedeldi.
Beyaz gece kitabından Ryanın hikayesi!Kitapla alakası yok.
10.05.2023
Nick kendi kendine söylenirken Ryan yerinde duramıyordu.Sabah Alexten aldığı mesaj onu göklere uçurmuştu.Artık Dylanında onunla aynı duygulara sahip olduğunu biliyordu.
"Az bir mesafe kaldı.Koşarak gidiyorum."
Arabadan inip koşmaya başladı.Dylanı görmek ve duygularını anlatmak için sabırsızlanıyordu.
"Alex,Dylan nerde?"
Gözleri sınıfı turlayıp Alexe bakmıştı.Nefes nefese kalmasına rağmen gülümsüyordu.
"Koridorun sonu!"
Sanat-çizim sınıfından bahsediyordu.Alexi kafasıyla onaylayıp koridorun sonuna doğru koştu.Kapıyı çalmadan direkt içeri dalmıştı.
"Buldum seni!"
Dylan yanakları kızaran çocuğa baktı.Koşmaktan hafif terlemiş ve saçları dağılmıştı.
"İyi."
"Konuşmamız gerekiyor."
"Gerekmiyor."
Yüzündeki gülümseme yavaş yavaş solmuştu.Buz gibi bakan gözler karşısında eziliyordu.Dylana yaklaştığında kaşlarını çattı.Sigara kokusu eskisinden daha yoğundu.
"Duygularımızı konuşmamız gerektiğini düşünüyorum."
"Ah haklısın,sonuçta heveste bir duygu."
"Heves?"
Dylanın onu heves olarak gördüğünü düşünmemişti Ryan.Onun için beslediği duygulara aşk diyordu.Ama Dylan duygularına yanlış bir isim vermişti.
"Ne?Sana aşık olduğumu falan düşünmedin dimi?"
"Düşündüm!Neden düşünmeyeyim?"
"Saçma şeylere ayıracak vaktin çok galiba."
"Neden beni itiyorsun?"
Ryan bir adım atınca Dylan geri adım attı.Sanki Ryan hastaymış gibi davranıyordu.
"Yaptıkların için teşekkür -"
"Etme!Yaptığımın sana olan duygularımla alakası yok!Luna kardeşin olmasaydı bile yine aynı şeyi yapardım!Yapıyorumda zaten."
"Tamam,haklısın.Benden ne istiyorsun o zaman?"
"Hissettiklerinin arkasında durmanı!"
Dylan derin bir nefes verip saçlarını karıştırdı.Ryanı ikna etmek zordu onun için.Hemen vazgeçip gitsin istiyordu.
"İmkansız!"
"İmkansız olan ne!?"
"Kıt kafan almıyor dimi?O zaman dikkatle bak!Avuçlarıma bak!Parmak uçlarıma bak!"
Ryan Dylanın eline bakıp kaşlarını çattı.Göstermek istediği her neyse göremiyordu.
"Benim elimin kiri senin beyaz gömleğini kirletir!Anladın mı?!"
"Görmüyorum ki..."
Kendini tutamayıp kahkaha attı Ryan.Durum o kadar komiğine gitmişti ki.Dylanın dert ettiği şeyi Ryan göremiyordu bile.
"Delirdin mi?Ellerim siyah içinde!"
"İşte ben görmüyorum gerizekalı!Senin kirini,siyahını,beyazını,mavini,yeşilini ben görmüyorum!Renk körüğüm ben!Anladın mı?"
Dylanın şaşkın bakışlarını görünce durmadı,devam etti.Bedenini ele geçiren sinir konuşmasına izin veriyordu.
"İlk karşılaştığımız günü hatırlıyor musun?Sana yardım etmemek için kaçtım.Çünkü benden her hangi renkte bir şeyi vermemi istesen mal gibi bakacaktım!Renkleri bilmiyorum çünkü!Benim için renk diye bir şey yok!Ben tüm gördüklerime beyaz diyorum!Sen gelmiş elimin kiri beyaz gömleğini kirletir diyorsun..."
Ryanın yanaklarından akan yaşa bakıp yutkundu Dylan.Ryanın sürekli neden bu sınıftan kaçtığını şimdi anlıyordu.Dylan önünde titreyen bedene sıkıca sarılıp gözlerini kapattı.
"Çok özür dilerim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
