Chapter 115
“အရူး…”
ဦးလေးကျန်းက မြေကြီးပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထားသည့် ကျူးချန်လန်ကို ကန်လိုက်သည်။
“မင်းက ဘယ်လောက်အသုံးမကျနေလို့ သခင်လေးက ဒီလိုမျိုး အလွယ်တကူ ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရသွားတာလဲ…”
ကျူးချန်လန်က မထဝံ့ပေ။ သူက မြေကြီးပေါ်တွင် လဲကျလျက်သားဖြင့် ဆက်ပြီး တောင်းပန်နေ၏။
“သခင်ကြီး… သခင်ကြီး ကျွန်တော်က သခင်လေးကို တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး… မော့တိနဲ့ ပိုင်ဝမ်ဝမ်းတို့ကြောင့်ပါ… သူတို့နှစ်ယောက်က ကောက်ကျစ်လွန်းတယ်… သူတို့တွေ ဒီလောက် ဉာဏ်များလိမ့်မယ်လို့ သခင်လေးရော ကျွန်တော်ပါ မထင်ထားခဲ့ဘူး… ပြီးတော့ ပိုင်ဝမ်ဝမ်းက အကြင်နာတရား ကင်းမဲ့လွန်းတယ်… သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး…”
“ပါးစပ်ပိတ်ထား…”
ပိုင်ဝမ်ဝမ်း၏ နာမည်ကို ကြားလိုက်ရသည့်အခိုက် ယဲ့ကောရှန်၏ သွေးကြောများမှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်လာ၏။ သူက ကျူးချန်လန်ဆီသို့ ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးဖြင့် ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။
“ပိုင်ဝမ်ဝမ်းအပြင် ဒီအကြောင်းကို တခြား ဘယ်သူတွေ သိသေးလဲ…”
“ပြောလေ… တခြားသူတွေ ရှိသေးလား…” ဦးလေးကျန်းက ကျူးချန်လန်ကို နောက်ထပ်တစ်ချက် ထပ်ကန်လိုက်သည်။
“ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာ ငါ့ကို ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ပြောပြစမ်း… ဘာတစ်ခုမှ မကျန်စေနဲ့…”
“အဖြစ်အပျက်တွေကို မြင်လိုက်တာ နောက်ထပ် သုံးယောက် ရှိပါသေးတယ်…”
ကျူးချန်လန်က မြေကြီးပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထား၏။ သူ့မျက်လုံးများထဲတွင် ဦးလေးကျန်းကို မုန်းတီးသည့် အရိပ်အယောင် ဖျတ်ခနဲ တောက်ပသွားလေသည်။
“တစ်ခုခု ဖြစ်သွားပြီလို့ ကျွန်တော် ကြားကြားချင်း ပြန်ပြေးကြည့်တာပဲ… အဲ့ဒီအချိန်မှာ သခင်လေးက … သခင်လေးက ပိုင်ဝမ်ဝမ်းရဲ့ တိုက်ခိုက်တာကို ခံရပြီးသွားပြီ… ကျောင်းဟယ်လို့ ခေါ်တဲ့ လူတစ်ယောက်က သူ့ကို အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်ပေးဖို့ ဗီလာထဲ ခေါ်လာတာ… ပြီးတော့ ဆေးရုံကားကို ခေါ်လိုက်တာလည်း သူပဲ…”
YOU ARE READING
ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော အမြောက်ဇာတ်ကောင်
Romanceအရင် တင်နေတဲ့ post အဟောင်းလေးက တင်လို့မရတော့လို့ အခုအသစ်လေးမှာ ဖတ်ပေးကြပါနော်????❤️
