Chapter 128

707 113 0
                                    


Chapter 128





“ဘာမှမဟုတ်ဘူး… တကယ်ပြောတာ… ငါတို့တွေ ဘာမှမလုပ်ရသေးဘူး… တကယ်…”

ချန်ကျောင်းက တံတွေးကို မျိုချရင်း ရယ်မောလိုက်သည်။

“ဟားဟား… ငါတို့တွေ လူနည်းနည်းလေး ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ…”

“သူတို့တွေ အင်တာနက်က ဗွီဒီယိုတွေကို ကြည့်နေတာ ဖြစ်မယ်…”

ကျောက်ချွင်က တံခါးကို မှီ၍ သူမ၏ မျက်နှာကို နှိပ်နယ်နေသည်။ ထို့နောက် သူမက မျက်နှာကို ပေါင်းတင်ကပ်ခွာ ကပ်လိုက်ပြီး ဆက်ပြော၏။

“ရသစုံရှိုးတစ်ခုကနေပြီး မော့မိသားစုအကြောင်း ပြောသွားတာကို ကြားလိုက်တယ်…”

မော့တိ၏ မျက်လုံးများမှာ အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားသည်။ သူက တင်းမာသော အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်၏။

"ဘာဖြစ်တာလဲ ငါ့ကို ပြောပြ…”

“ငါ… ငါနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး…”

ရှန့်ယွီချောင်က လင်ကျွင်းဖုန်၏ နောက်တွင် သွားရပ်လိုက်ပြီး ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ဖြင့် ပြောသည်။

“ငါ ငါ ဘာမှ မသိဘူး… ငါက အပြစ်ကင်းတယ်…”

ဖန်ချန်းလောင်က လင်ကျွင်းဖုန်ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့နောက်တွင် နောက်တစ်ယောက်အတွက် နေစရာ မရှိတော့သဖြင့် နောက်ထပ် ပုန်းစရာနေရာ ရှာဖွေလိုက်သည်။

လင်ကျွင်းဖုန်မှာ ဖြူဖပ်ဖြူလျော် ဖြစ်သွားလေသည်။ သူက ချန်ကျောင်းနှင့် ရှန့်ယွီချောင်တို့ နှစ်ယောက်လုံးကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကို ရှေ့သို့ တွန်းပို့လိုက်၏။

“ရှူး… ရှူး… ရှူး… မင်းတို့နှစ်ယောက်က ဘယ်မှာ အပြစ်ကင်းလို့လဲ…”

သူတို့အားလုံးထဲတွင် အရင့်ကျက်ဆုံးဖြစ်သူ ဟန်ချောင်က အခြေအနေကို ရှင်းပြရန်အတွက် အားလုံးကိုယ်စား ပြောရေးဆိုခွင့် ရှိသူအဖြစ် လုပ်ဆောင်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ရှောင်တိ… ဒီကိစ္စကို ငါ ရှင်းပြမယ်…”

အခြားသူများမှာ ကျောက်ရုပ်ကြီးများကဲ့သို့ အသံတိတ်နေကြလေသည်။

ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော အမြောက်ဇာတ်ကောင်Where stories live. Discover now