ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော အမြောက်ဇာတ်ကောင်

Chapter 126

Chapter 126

အိမ်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါ မော့တိက ရေမိုးချိုးလိုက်ပြီးနောက် နှစ်သစ်ကူးအကြို မနက်ခင်း ရောက်သည်အထိ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။

ထိုနေ့ မနက်စောစောတွင် မော့တိက ပွဲတော်ကျင်းပသည့် မီးရှူးမီးပန်း ပစ်ဖောက်သံများကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် နှစ်ရှည်လများ မေ့ပျောက်နေခဲ့သည့် နှစ်သစ်ကူးအငွေ့အသက်ကို လွမ်းဆွတ်ခံစားမိသွားလေသည်။ သူက လိုက်ကာကို ဖွင့်၍ အပြင်ဘက်သို့ လှမ်းကြည့်တော့မည့်ဆဲဆဲ သူ့ခေါင်းထဲတွင် အတွေးတစ်ခု ပေါ်လာ၏။ မီးရှူးမီးပန်းများကို တားမြစ်ထားခဲ့သည်မှာ အချိန် အတော်ကြာခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။

သူက အိပ်ရာမှ ထပြီး ဖိနပ်စီး၍ သူ့အခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ သူ တံခါးမှ ထွက်လာသည်နှင့် မုထျန်းဟန်က လက်ထဲတွင် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် မီးကင်ထားသော ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ် တစ်ပန်းကန်ကို ကိုင်၍ ဧည့်ခန်းထဲ၌ မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သင်းပျံ့လှသော မွှေးရနံ့နှင့် ရေနွေးငွေ့တို့ကြောင့် သူက ပေါင်မုန့်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်သွားရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

မော့တိမှာ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း သဘောကျနေ၏။ သူက ချိုသာစွာ ပြုံးပြလိုက်ရာ သူ့ပါးပြင်ပေါ်တွင် ပါးချိုင့် ရေးရေးလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

မုထျန်းဟန်က သူ့ကို မြင်သောအခါ ပြန်ပြုံးလိုက်သည်။ သူက ပေါင်မုန့်ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ်သို့ တင်ထားလိုက်ပြီး မော့တိဆီ လျှောက်လာ၏။

“အစောကြီးပဲ ရှိသေးတာကို… မင်း ဘာလို့ ထပ်ပြီး မအိပ်တော့တာလဲ…

“ခုနစ်နာရီခွဲတောင် ရှိနေပြီလေ…”

မော့တိက ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး မေးလိုက်သည်။

“ကိုကို… မီးရှူးမီးပန်းတွေ ဖောက်သေးတာလား…”

“မဟုတ်ပါဘူး… သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ကိုယ် ဒီမှာ နှစ်သစ်ကူးလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ကြားပြီး အသံဖိုင် တစ်ခု ပို့ပေးလိုက်တာ… ဒီလောက်အသံကျယ်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး…”